Digitale remake van analoge foto's na 20 jaar

 Michelle Peeters schreef op maandag 24 september 2018 om 21:33  | reageer

@martinphilli: het is meer het idee dat je bewuster nadenkt voordat je maar 'raak klikt'. Wat nu zo makkelijk is, omdat je het toch weer meteen kan weggooien.

“Het aantal pixels komt bij gebruik van een fullframe camerasensor ongeveer neer op dat van een kleinbeeld negatief (36 bij 24mm).”
Leg dat eens uit aub?

Ik gebruik nog regelmatig mijn mamiya 645 Pro TL met Kodak portra 400/800 met losse belichtings meter ontwikkelen bij fuji inschannen en om zetten naar zwart wit zalig weer zelf denken hoe en wat er uit komt zou het niet willen missen.
Daar naast gebruik ik nog de 35 mm Argus brik range finder camera uit 1941 ( Malan Heslop)us army fotograaf gebruikte deze ook.

Sinds kort ben ik weer terug bij mijn roots: analoog. Een goede ervaring, want daardoor besefte ik des te meer hoe enorm fotografie vooruit is gegaan. Vroeger was scherpte een dingetje. Nu is elke camera scherp. Mijn mobiel is bijna beter dan een camera toen.

Daar ligt gelijk het zwakke punt. Om te registreren is digitaal onovertroffen. Het is zelfs zo perfect dat het niets meer te dromen laat. Vandaar, denk ik, dat veel fotografen naar oude technieken grijpen. Of in PS verhalende foto's maken. Zelfs een mobiel heeft 'filtertjes'.

Analoge fotografie is er niet meer om te registreren, maar om te scheppen. Zelf ben ik uit nieuwsgierigheid weer analoog gaan werken. En ik kan niet goed uitleggen wat het met me doet, maar ik vind het gewoon fijn. En die 4x5inch en dat afdrukken (nog maar één keer) is heerlijk. En die foto, die is dan uniek, op papier!

Er is veel over te lezen. Dit is ongeveer mijn verhaal; tot nu toe.

Ook ik fotografeer nog volop analoog. Natuurlijk is digitaal gemakkelijker en ook beter. Het is echter hetzelfde als het rijden met een Oldtimer auto of motorfiets, die maximaal 95 km/h rijdt. Mensen kijken je altijd aan, want de meesten hebben nog nooit een Mamiya 645 of Yashica TLR gezien. Films zijn nog makkelijk te koop en ontwikkelen van kleur negatieven wordt al gedaan vanaf € 3,00. Zwart Wit films doe ik zelf. Ook 20 jaar oude gekoelde films geven goede resultaten.
Dan inscannen en digitaal bewerken.

@gast: Binnen de fotografie werd, en wordt nog steeds, het kleinbeeld film formaat van 24 x 36mm (ook 35mm film genoemd) als de standaard beschouwd. De negatieven die we vroeger maakten hadden dit formaat en iedereen is daar erg aan gewend en ook gehecht geraakt. Nog steeds zien we dat de meeste foto’s, zelfs in dit digitale tijdperk waarin alle formaten eenvoudig te maken zijn, in de verhouding 24 x 36 wordt gepubliceerd.

Een full frame sensor heeft het formaat van 24 x 36mm en is daarmee de digitale versie van het kleinbeeld geworden.
>> dit klopt wel, echter, het is niet het antwoord op de vraag waarom een analoog kleinbeeld hetzelfde aantal pixels is als een digitale ff-sensor. Er bestaan ff-sensoren van 24 megapixel, maar ook van meer of minder. Beeldverhouding staat daarmee los van het aantal pixels, laat staan van de kwaliteit van die pixels...


Los daarvan; de charme van analoog fotograferen ligt voor mij persoonlijk in ieder geval in het geduld dat het vraagt; zoeken naar de juiste compositie, de juiste instellingen, en... wachten tot het rolletje vol is voordat je het resultaat kunt bekijken. Je neemt meer de tijd voor het maken van kunst; zeker in de huidige tijd waarin alles sneller, harder, meer, extremer lijkt te moeten gaan, is het feit dat je de tijd kunt nemen voor analoog echt een voordeel. Los daarvan heeft een analoge afdruk een bepaald gevoel - het karakter van de korrel, de subtiele ruis (afhankelijk van je ISO) en het dromerige, imperfecte van de beperkingen die aan film kleven zoals beperkt dynamisch bereik e.d... Heerlijk en onevenaarbaar door digitaal!

 Michelle Peeters schreef op dinsdag 25 september 2018 om 23:00  | reageer

@Roland: dat klopt inderdaad, toevallige samenloop van omstandigheden...

 Michelle Peeters schreef op woensdag 26 september 2018 om 09:56  | reageer

@gast: Laura heeft je vraag hierboven in haar comment al beantwoord:

>> dit klopt wel, echter, het is niet het antwoord op de vraag waarom een analoog kleinbeeld hetzelfde aantal pixels is als een digitale ff-sensor. Er bestaan ff-sensoren van 24 megapixel, maar ook van meer of minder. Beeldverhouding staat daarmee los van het aantal pixels, laat staan van de kwaliteit van die pixels...

Ik heb het aangepast in het artikel. Overigens zegt het aantal pixels waarover een camera beschikt ook niet alles over de beeldkwaliteit.

Goed te lezen dat er nog zat mensen zijn, die nog/weer analoog fotograferen. Zelf ben ik sinds een jaar of 3 volledig terug bij analoog, compleet met doka. Ik heb het geprobeerd met digitaal, maar ik raakte er niet opgewonden van. De schrijver van dit stukje wekt naar mijn bescheiden mening niet de indruk in 20 jaar iets bijgeleerd te hebben toen, analoog lukte het niet echt en nu digitaal wordt blijkbaar volledig vertrouwd op de technische verworvenheden van de hedendaagse camera’s.
Ook analoog zouden de getoonde foto’s prima te maken zijn.
Door de enorme speelruimte van film aan de overbelichtingskant, moet je wel hele rare dingen doen om niet met bruikbare plaatjes thuis te komen, terwijl als je met digitaal 1 bitje teveel naar links gaat, je informatie kwijtraakt, die nooit meer terugkomt. Maar goed, het idee om nazoveel jaar foto’s opnieuw te gaan maken, is leuk.

Ik heb altijd analoog gefotografeerd. Fotografeer nu digitale met analoog in het achterhoofd. Moet geen 50 foto's bekijken voor een goede. Dat is het verschil.