Op pad met een plan... of juist niet?

Lange ritten door de natuur maak ik bijna dagelijks. Mijn interesse gaat daarbij vooral uit naar vogels en insecten.

Soms ligt daarbij het accent meer op de natuurkennis, terwijl op andere momenten het accent meer op de fotografie ligt.

Alvorens op pad te gaan stel ik mezelf twee vragen: 'Waar ga ik vandaag heen?' en 'Ga ik op een speciaal onderwerp letten?'

De cameratas gepakt

of:

2) ik ga wat oefenen met de kleur geel, waar ik vaak moeite mee heb (fotografie-gericht)

3) Ook een specifiek dier of bloempje kan mijn doel zijn. Zo ga ik graag regelmatig kijken of 'mijn' buizerd of torenvalkje bij de dijk zitten en dan moet ik dus linksaf op de dijk.

Maar als ik dan een plan heb en een doel... dan raak ik vaak afgeleid.

Het valt me op dat het eigenlijk een andere manier van kijken is of ik natuur- of fotografie-gericht kijk.
Bijvoorbeeld omdat een zonnestraal precies op een boeiende manier op een maisveld valt, of er schiet een vlucht ganzen langs.

Voor mij werkt het toch het beste als ik zonder plan of doel ga. Het gebeurt me te vaak dat ik helemaal het onderwerp niet zie, wat ik me als doel had gesteld, maar ik dan weer wel geboeid raak door een biddend torenvalkje.

Soms kijk ik meer 'macro' en vergeet dan om me heen te kijken, waardoor ik net te laat een mooie gaai zie wegduiken in de struiken.

Mede hierdoor heb ik meestal de 40-150mm lens (plus de teleconverter) op mijn camera zitten. Dan kan ik vrij dichtbij, maar ook heel goed veraf kijken en fotograferen.

Zo kan ik ineens geboeid raken door een klein larix-appeltje dat op het fietspad ligt. Dan volgt een pure concentratie op de techniek van het fotograferen als scootmobieler.

Ik stap af en ga op de grond zitten om, na de 60mm lens op de camera te hebben gezet, het appeltje op een klein takje van dichtbij te bekijken. Zo kan ik zien hoe dat er in de camera uitziet.

Tja, een fietspad is niet bepaald een fraaie achtergrond. Dus schuif ik zittend wat over het fietspad tot bij een boom kom, om het takje er tegen aan te zetten.

Weer kijken. Nee, te donker. Ik verplaats het takje zodat er minder boom te zien is, en dan heb ik wat geluk: links van de boom is een mooi licht stuk.

Nu moet ik nog zien dat ik plat op het fietspad kom te liggen zodat het lichte stuk mooi achter het larix- appeltje komt. Na enig draaien aan knoppen kies ik voor diafragma f/2, sluitersnelheid 1/60s en ISO 200.

Gelukt!!

Wat was mijn doel vandaag ook al weer? Geen idee, maar ik weet dat ik nu iets moois uit de natuur heb vastgelegd.

Alles wat ik vandaag verder nog zal zien is dan mooi meegenomen. Nu nog weer zien dat ik overeind kom (soms komen mensen langs die zo lief zijn dat ze me willen oprapen) en deze tevreden scootshooter vervolgt haar zwerftocht.

Tenslotte: per dag een doel vaststellen werkt voor mij niet, maar regelmatig nadenken over 'waar kan ik op gaan letten de komende tijd?' werkt wel degelijk. Het houdt me alert.

Hoe ga jij op pad?

Wil jij ook gave foto's maken?

Over de auteur

Juliette fotografeert nu meer dan 15 jaar. Haar specialisme ligt bij natuurfotografie. Zij fotografeert vooral vogels en insecten vanuit haar scootmobiel tijdens de vele lange ritten door de natuur.

6 reacties

Deel jouw mening

Ook interessant