Hebben we niet meer op alle foto's auteursrecht?

Blijft een kwestie van interpretatie uiteraard.
Citaatje uit het vonnis waarom ik denk dat er sprake was van onvoldoende onderbouwing:

"Nu Roadside c.s. zich op de rechtsgevolgen van haar stelling, dat de foto's het persoonlijk stempel van de maker dragen, beroept, dient zij voldoende feiten te stellen en bij betwisting te bewijzen die die stelling kunnen dragen.
Daarvoor is, naar het oordeel van de rechtbank, onvoldoende dat de fotograaf de camera instelt, een positie inneemt, bepaalt wat er op de foto komt en bijvoorbeeld de scherpte-diepte instelt. Bij vrijwel iedere foto zal iemand, voor zover dat niet door de camera automatisch wordt gedaan, dat moeten doen, maar daarmee draagt de foto nog niet het persoonlijk stempel van de fotograaf.
Dat is pas het geval als de keuzes die worden gemaakt in een foto resulteren die zich zodanig van andere foto's onderscheidt, dat daaraan is af te zien dat de fotograaf persoonlijke keuzes heeft gemaakt.
Desgevraagd heeft Roadside c.s. ter comparitie niet kunnen aanwijzen in welke aspecten - die op een persoonlijk stempel van de maker zouden kunnen duiden - de onderhavige foto's zich van foto's door andere fotografen onderscheiden."

Bij de overwegingen die een rechter maakt spelen een hoop zaken een rol die een zaak uniek maken. Om die reden kun je dit vonnis (zeker daar het een rechtbank betreft en niet, zoals je zelf al aangeeft, een hof) niet zien als jurisprudentie voor andere zaken.

In dit geval zijn er een paar criteria die genoemd zijn die zeker in die overweging hebben meegespeeld.
- De foto's zijn gemaakt in opdracht van LAKS
- De foto's zijn zeer waarschijnlijk gebruikt zonder winstoogmerk (LAKS heeft dat namelijk niet).
- De gevraagde schadevergoeding staat niet in verhouding tot de geleverde dienst (Elke foto voldoet aan het genoemde criterium dat er standpunt gekozen is en iemand de knop heeft ingedrukt)
- Er is onvoldoende bekend of er al een middelende route is gekozen door de partijen om tot op oplossing te komen.

Wat dat betreft is deze uitspraak dan ook redelijk te begrijpen en ook uit te leggen. Wil een van de partijen hier nuance in aanbrengen, dan moet er worden gekozen voor een hogere rechtelijke macht en dan komen de volgende criteria pas aan bod, zoals die in de auteurswet beschreven worden.

Rechters doen natuurlijk altijd een uitspraak naar redelijkheid en billijkheid. Wat de een redelijk vind hoeft de ander het niet mee eens te zijn, daarom kun je hogerop als je het er niet mee eens bent.

Grappig... Ik ken het vonnis niet, die vind ik ook niet in dit artikel, dus ik reageer puur afgaande op de informatie in dit artikel.

U kent het vonnis kennelijk wel en weet daardoor wat er wel en niet besproken is op eerdere momenten.

Persoonlijk zou ik dit artikel dan concreter geschreven hebben zodat we allemaal begrijpen waar het over gaat. Als de informatie veel completer is dan u het beschrijft in dit artikel, dan vind ik het artikel meer stemmingmakerij dan iets waar we allemaal wat aan hebben.

Let wel, ik ben geen jurist, verre van dat zelfs. Ik heb alleen wel meerdere keren juridisch gestreden omdat mijn beelden zonder toestemming gebruikt werden en tot nu toe heb ik dat altijd gewonnen en beter nog, dit vormt een substantieel deel van mijn inkomen.

Nogmaals, ik ben zeker geen jurist, maar als ik het vonnis lees, dan zijn er foto's van zowel Laks als Roadside op die Flickr pagina gezet en is het een welles nietes strijd welke foto's nu van wie afkomstig zijn. Daarbij komt dat er een werkrelatie bestond, dus ook een overeenkomst over het gebruik (die is gangbaar in een werkrelatie), dus ik snap de uitspraak wel.

Het komt er gewoon op neer dat Roadside voor de rechtbank werd vertegenwoordigd door een paar goudzoekers die menen dat de totaal niet rechtsgeldige lijst met richtprijzen voor de fotografie als bron mogen dienen voor een paar flutplaatjes waarvan niet eens is vast te stellen welke foto's nu wel en niet door Roadside gemaakt zijn.

Omdat dit niet vast te stellen was, wil de rechter aan de foto's de stempel van de maker zien (het kunstzinnige karakter van de foto waaruit blijkt wie de maker is) en die is kennelijk zo minimaal aanwezig, dat het niet duidelijk was welke foto's nu gemaakt zijn door iemand van Laks zelf, en welke niet.

Nogmaals, ik ben geen jurist, maar ik snap dit verhaal wel en ik denk dat Roadside terecht ook de juridische kosten van Laks moet betalen.

Misschien lees ik het niet goed hoor, maar volgens mij staat bij4.2 heel duidelijk "Het gaat daarbij om een kenmerk dat uit het voortbrengsel zelf is te kennen" en bij 4.4 "Desgevraagd heeft Roadside c.s. ter compartitie niet kunnen aanwijzen in welke aspecten die op een persoonlijke stempel van de maker zouden kunnen duiden - de onderhavige foto's zich van foto's door andere fotografen onderscheiden".

Bij 4.5 legt de rechter het dan nog een keer uit. De foto's voldoen niet aan de persoonlijke stempel van de maker.

Hier staat toch geen woord Russisch in? Die fotograaf heeft daar rondgelopen, maar desgevraagd was niet aan te tonen welke foto's nu wel en niet van die fotograaf waren en als zodanig waren ze ook niet herkenbaar. Verder heeft Laks gevraagd om aan te geven welke foto's van hun fotograaf waren, wat kennelijk nooit beantwoord is.

En dan gaan we nog even voorbij aan het feit dat de fotograaf c.q. Roadside rechten denkt te kunnen ontlenen aan een totaal uit de duim gezogen prijslijst die op het internet circuleert waar echt geen fotograaf die zijn werk serieus neemt zich iets van aantrekt. Overigens is het gebruiken van zo'n lijst voor zover ik begrepen had zelfs wettelijk verboden omdat dit zou duiden op een onderlinge prijsafspraak, iets wat volgens mij niet mag.

Het spijt me echt, maar de prijslijst waar aan gerefereerd wordt is afkomstig van richtprijzen.nl. Die website is jaren geleden al uit de lucht getrokken omdat het verboden was. Vervolgens duikt deze prijslijst eens in de zoveel tijd op via andere kanalen en wordt er telkens bij gezegd dat het geen richtprijzen zijn, maar daar schoot mijn advocate meteen gaten in. Zolang de prijzen die gehanteerd worden niet zijn veranderd, betreft het de prijslijst die als eerste werd gepresenteerd op richtprijzen.nl

Zoals al gezegd, ik ben geen jurist, maar mijn inkomen wordt voor een substantieel deel vergaard uit werk van mij dat door anderen zonder toestemming wordt gebruikt. Ik reken dan inderdaad tot 3 keer het bedrag dat ik normaal reken (en tot 5 keer als ze geen naamsvermelding gedaan hebben), maar geloof mij maar dat dit niet om de bedragen gaat zoals die zijn opgenomen in richtprijzen.nl. Zou dat wel zo zijn, dan ging ik rentenieren en zou ik geen boodschappen doen bij de lidl.

Wat dit vonnis betreft, het is maar een rechter die dit heeft uitgesproken en zoals u zelf al aangeeft, we weten niet wat er besproken is en wat niet de eindconclusie gehaald heeft, maar we mogen toch wel heel zachtjes aannemen dat als de eiser bestraft wordt met bijna 10.000 euro schadevergoeding om de juridische kosten van de gedaagde te betalen, dat het niet zo simpel is als u met dit artikel beschrijft.

Ik ga me er verder niet meer mee bezig houden, ik heb leukere dingen te doen.

@Charlotte
Zoals je terecht zegt weten we niet wat er allemaal besproken/aangedragen is, maar we weten wel wat in het vonnis staat.

Je zegt:
“Normaal gesproken was het zo dat de keuzes van een fotograaf met betrekking tot compositie, uitsnede, standpunt, scherptediepte etc. juist wel als creatief werden aangemerkt. Als dat geen creatieve keuzes zijn, welke keuzes die een fotograaf maakt zijn dan nog wel creatief?”

Ik kan in het vonnis niet lezen dat het uitgangspunt dat je noemt afgewezen wordt en denk ook niet dat dit afgeleid kan worden uit het vonnis. Elke foto heeft een compositie, een scherptediepte, een standpunt, een perspectief, een belichting, etc., maar die aanwezigheid *alleen* maakt het nog geen creatief werk in de zin van de wet volgens deze rechtbank.
Niet elke zin die ik type is automatisch ook een letterkundig werk, er is meer voor nodig om auteursrecht te kunnen claimen. Dat concept wordt hier toegepast op fotografie - naar mijn mening - en als je op die basis iets wilt claimen moet duidelijk zijn dat “het persoonlijke stempel” ook echt aanwezig is in het werk.
Dat is duidelijk niet gelukt in de ogen van deze rechtbank. Het vonnis heeft echter alleen betrekking op genoemde foto’s en je kunt dat niet zomaar extrapoleren naar andere foto’s en concluderen dat de zaken die je noemt niet langer als teken van creativiteit worden aangemerkt in andere gevallen.

Laat ik het je anders vragen.
Wat is volgens jou het verschil tussen een foto die gekenmerkt wordt als banaal en/of triviaal en een foto waarop auteursrecht van toepassing is?

Die foto's moeten per definitie *onderscheidende* kenmerken hebben om het verschil überhaupt te kunnen duiden, zo niet dan zit er op elke foto automatisch auteursrecht en we weten dat dat niet het geval is. Ook banale foto’s hebben een maker, perspectief, scherptediepte, compositie, etc. die gekozen is door de maker.

In de meeste auteursrechtzaken wordt de vraag of auteursrecht van toepassing is op het werk volgens mij niet betwist, alleen hoe het auteursrecht toegepast dient te worden. Hier wordt die kernvraag echter wel betwist.

Het is bekend dat de rechterlijke macht in Nederland op hol geslagen is. Dit is weer een duidelijk voorbeeld: eigen interpretatie van kunst door onkundig persoon. En iedereen mag het vervolgens zelf uitzoeken.

De link werkt niet meer. Bijgaand een andere link naar vonnis. https://www.boek9.nl/files/B92015/B920150930_Rb_Amsterdam_Roadside_v_LAKS.pdf
Interessante uitwisseling van gedachten. Bij mij wekt het de vraag op: had roadside iets kunnen doen om dit te voorkomen, door bijv. met een contract te werken, of duidelijke voorwaarden nij het afleveren van de foto's?