Waarom veel geld uitgeven en je rot sjouwen?

Ik begrijp het helemaal. Maar als de jaren gaan tellen worden die spiegelreflexen toch wel erg zwaar. Het lijkt wel of ze elk jaar zwaarder worden, ook al is het dezelfde uitrusting.....

 Leen Koper schreef op zondag 12 januari 2020 om 14:10  | reageer

Ik heb ook de D7000 gehad, heb even ook problemen gehad met het wennen aan het schermpje in plaats van een "echte" zoeker, maar het wende snel. Vooral het gemak van lekker laag boven de grond fotograferen zonder eerst een kuiltje voor je kin te hoeven graven was heerlijk. Als je meer moet "klikken" dan voorheen weet ik niet hoe jij fotografeert; het komt allemaal toch op hetzelfde neer, diafragma, sluitertijd en ISO-waarde? Behalve het gewicht is er mijns inziens geen verschil..

Groot gelijk Leen! Ik ben van de spiegelreflex Canon 7D overgegaan naar de Fuji. Dat had ik jaren eerder moeten doen, hij is superlicht, is vele malen scherper en de Fuji lenzen zijn super! En niet te vergeten het statief die je altijd nodig heb bij urbex fotografie. Ik gebruik nu een reisstatief!

Honderd % gelijk en waarheid. rondzeulen met een canon 5DII, en meerdere lenzen Kilo's materiaal... En met in haar jaszak een 1GXmarkIII maakt mijn vrouw, waanzinnig goede foto's. Er zijn uiteraard beperkingen, maar ook veel voordelen. En je ziet ze steeds meer, zeulen en pronken met mastodonten camera's...

wat denk je van een carbonstatief, die is toch wel wat lichter?

 Leen Koper schreef op dinsdag 14 januari 2020 om 14:04  | reageer

Een carbonstatief heb ik al, maar is net zo onhandig....

 PixelDude Raoul schreef op dinsdag 14 januari 2020 om 14:17  | reageer

@rogier
'En je ziet ze steeds meer, zeulen en pronken met mastodonten camera's...' ... en er nog altijd niks van bakken. Het is niet de camera die het hem in de eerste plaats doet, wel 'het manneke' (of vrouwke, om niet te discrimineren).

Schitterende foto's meneer Koper. Ik onderschrijf uw keuze helemaal. Ben momenteel mij ook aan het orienteren naar een micro 4/3 camera. Twijfel nog tussen een GX80 en een G80.
Is een borststatief geen oplossing voor u? Ik gebruikte in mijn analoge tijd zo'n "eenpoter" als geen statief wilde meenemen.

Pro's en contra's zul je altijd hebben en ik denk dan, fotografeer met datgene wat goed in je hand ligt en waar je je goed bij voelt. Mijn dochter slaagt erin om met een klein Canon-pocketcameraatje op een foto beter een impressie of een compositie weer te geven dan ik met mijne Nikon D7200. Om maar te zeggen ... het is de fotograaf die de foto maakt en het toestel dat het registreert. Maar laat nu Panasonic net dat merk zijn (waarbij zowel volgens mijn dochter alsook ikzelf) we de kleuren nooit relatief waarheidsgetrouw vonden. Groen had een blauwe zweem en een huidskleur was iets te rood. We hebben beiden onze "Pana" van de hand gedaan en soms (afhankelijk van de gelegenheid) wisselen we wel eens van toestel

 Leen Koper schreef op dinsdag 14 januari 2020 om 16:12  | reageer

@ Louis: ik heb totaal geen klagen over de kleuren van mijn Panasonics. Bovendien, ik ga altijd uit van een RAW-bestand, dan kan ik altijd mijn tinten eventueel aanpassen. En terwijl ik -als voormalig beroepsfotograaf- zelf toch uitermate kritisch ben voor wat betreft kleuren. Hooguit breng ik de verzadiging iets terug, die is redelijk hoog, maar ja, dat is wat de meeste mensen juist op prijs stellen.

Door fysieke omstandigheden gedwongen een paar jaar geleden een lichtere mirroless camera gekocht/moeten kopen; Canon M5 met 11-22 en 18-150. Voor al mijn stads / urbex / architectuurtochten tochten meer dan voldoende (niemand heeft ooit het verschil met FF foto's opgemerkt). Superlicht en alles pas bij wijze van spreken in mijn broekzak
Voor (vogel) safari/macro gebruik ik nog altijd een FF met macro- of supertelelens. In deze gevallen hoef nauwelijks te sjouwen.
Het beste van beiden werelden in mijn geval ... en mijn gewrichten varen er wel bij

Het gewicht is bij mij ook precies de reden dat ik overgestapt ben naar mirrorless. Mijn Canon 760D 's verkocht en nu 2 Canon M5 's met wat eos-m lenzen. En wat je zegt vaak neem ik alleen de 11-22mm mee voor landschappen en op vakantie maak ik de meeste foto's met de eos-m 15-45mm . Een combinatie die nauwelijks 500 gram weegt. Een verademing. En kwalitatief rete scherpe en gedetailleerde foto's.

 Leen Koper schreef op dinsdag 14 januari 2020 om 20:04  | reageer

@ Louis: Als je niets van de RAW-verwerking weet, dan kan ik je maar één ding aanraden: probeer het eens een keer. Het nadeel: je bent na een paar keer volkomen verkocht. Er opent zich een hele wereld van mogelijkheden. Je beperkt jezelf enorm door uitsluitend Jpeg te fotograferen. En het klinkt ingewikkeld, maar is echt dood en doodsimpel. En, je wordt er al snel steeds beter in. Echt waar!

 Leen Koper schreef op dinsdag 14 januari 2020 om 22:02  | reageer

@ Wyb Mylius. Vroeger, toen ik nog jong was, zwoer ik bij het gewicht van de camera, hij kon niet zwaar genoeg zijn om trillingen op te vangen. Wat dat betreft kan ik je goed begrijpen. Maar met de beeldstabilisatie (bij een aantal merken zelfs dubbele beeldstabilisatie) van tegenwoordig is dat achterhaald. Maar in jouw specifieke geval kan dat anders liggen.

 PixelDude Raoul schreef op woensdag 15 januari 2020 om 09:34  | reageer

Toegegeven. Wanneer je een systeem mirrorless aankoopt heb je ineens veel vraagtekens bij de veelvuldige keuzes die je bij ontelbare instellingen kan maken. Ik werd er door overrompeld en koos een poos voor automatisch om eerst al die instellingen te leren begrijpen. Ik fotografeerde wel vanaf dag één in RAW, volgens mij een must. Wanneer ik meer begrip vergaarde over de mogelijkheden stuurde ik alles in M(anueel) aan tot ik begreep dat dat volkomen zinloos was. Vermits ik voornamelijk geïnteresseerd ben in natuur en landschappen ging ik snel over naar A(pertute), dus diafragmaregeling, omdat voor mij scherptediepte primair is. Wanneer ik dan eens vogels in de vlucht of een meute rennende honden wil fotograferen schakel ik snel naar S(luitersnelheid). Ik vond op u-tube meerdere goede filmpjes over mijn Olympus E-M1, weliswaar in het Engels – misschien een handicap voor sommigen onder ons – tot ik op een dag op een serie stootte waar ik echt de ogen van opende … wat een eenvoud in gebruik kan je hebben éénmaal je je voor jouw de meest geschikte instellingen hebt gezet. Ik heb nu zowel in mijn viewer als op mijn scherm de kleuren blauw voor de onderbelichte delen en rood voor de overbelichte. Twee draaikoppen te bedienen, één om het diafragma te kiezen, één om de juiste belichting te kiezen (geen rood of blauw te zien). Wanneer ik ze beide blijf ontwaren kan ik vliegensvlug de HDR knop indrukken om ook met dat probleem korte metten te maken. Ik hoef zelfs geen histogram meer te bekijken. Een ander enorm voordeel … ik zie ogenblikkelijk door mijn viewer of op het scherm ‘wat’ het fotoresultaat zal zijn. En inmiddels ben ik zo ver in deze technologie geëvolueerd dat ik ook 80% van alle ander mogelijke setting begrijp en kan toepassen (soms even ‘na’ nadenken).

Het sprookje is waarheid geworden. Canon en Nikon stelden jaren aan een stuk de vraag: Spiegeltje spiegeltje ... en op een dag kregen ze als antwoord ‘Maar de mirrorless is duizendmaal mooier dan jij’.

PS: weet je dat inmiddels ‘Sony’ de allergrootste fabrikant ter wereld van camera’s is geworden en niet langer Canon of Nikon?
Andere merken worden vaak miskent, ook Olympus. Olympus bezit de meest geavanceerde stabilisatoren, is robuust en weersbestendig (niks nodig van regensleeves of ander ongemak, gewoon op de borst in de regen). En weet je dat Olympus wereldleider is in de medische camera’s? De onze gekende camera’s is voor hen een secundaire markt. Wie gelooft er nog langer dat ook zij niet aan de top staan?

Opmerkelijk; een blijde boodschap voor een superzware camera én een enthousiast verhaal over een superlicht-gewicht.

Een 5DM5 [ter vervanging van de M3] of toch over naar een f.f. systeemcamera?

De 4-kant is bijzonder fraai. Wat ontbreekt is de handleiding.
Meneer Koper?

Groet.
Hans.

Helemaal gelukkig met je artikel. Om dezelfde redenen koos ik voor de Olympus OMD E-M10 II, vergelijkbaar met de Panasonic. Maar ik was nu eenmaal fan van Olympus sinds mijn eerste OM 1 uit 1974. Ik heb zelfs een adapter om o.a. mijn oude 50 mm 1.4 lens te gebruiken maar in de praktijk gebruik ik vrijwel alleen een 12-40, 40-150 en 75-300 lens. En dat is allemaal al zwaar genoeg. Ik ben overigens geen prof maar een enthousiaste amateur.

Met 4-kant doel ik op de landschapsfoto met water en koeien. Een rechthoek foto vergroot tot een 4-kant en daar vervolgens een ‘schilderij’ van maakte.

Groet,
Hans

Een full frame vergelijken met een compacte 4/3 blijft appels met peren vergelijken. En full frame dslr vs mirrorless? Ik gebruik al een tijdje een EOS R naast een 5DmkIV. De R is wat lichter en compacter, maar het verschil is niet groot genoeg om de dslr aan de wilgen te hangen. Voor beweging en sport blijft een optische zoeker en een grotere accu capaciteit een groot voordeel. Ook 2 card slots nemen ruimte in bij een 5D. Bij portret met open diafragma is de eye-af van de R weer een voordeel. Compact kan een voordeel zijn, maar het is niet het enige wat telt.

 Leen Koper schreef op vrijdag 17 januari 2020 om 18:00  | reageer

@ Martin: natuurlijk heeft een full frame voordelen, vooral als je erg groot gaat afdrukken. Maar ja, wie drukt er nog groot af? Bij sport is een optische zoeker inderdaad gemakkelijker, maar ja, ik fotografeer geen sport. Een accu verwisselen kost nagenoeg geen tijd, het is alleen gemakkelijk als het niet hoeft.
Dat verhaal van portretten bij volle opening is een hardnekkig gerucht dat door allerlei tijdschriften hardnekkig in stand wordt gehouden. Bij 1,8 op full frame is het risico van onscherpte op het tweede oog veel te groot. Dat fabeltje is vooral door Amerikanen in de wereld geholpen en is net zo hardnekkig als Trump zelf, maar geen enkele beroepsfotograaf gebruikt het, het zijn uitsluitend amateurs die het doen. Beroepsfotografen uit de US trouwens ook niet, zoals ik tijdens mijn seminars gemerkt heb. Allemaal minimaal F4.

 PixelDude Raoul schreef op vrijdag 17 januari 2020 om 18:28  | reageer

Ik heb nog nooit groter afgedrukt dan 60x40 cm maar tot die fotomaat zie je geen enkel maar dan ook geen enkel verschil tussen een FF of een recente m4/3. Zulke m4/3 heeft meer dan voldoende pixels. Wanneer je billboard wenst af te drukken, ja dan ga je wel een verschil zien wanneer je er met je neus ophangt ... maar dan zie je de foto niet .
En zoals Leen zegt, alleen hobbyisten gebruiken een 1.2 of 1.8 omdat dat zogezegd 'beter' is voor portretfotografie. Gebruik een groter diafragma en laat het model zich wat verder van de achterwand opstellen, ... beter.
En voor heel snel bewegende sportactiviteiten bestaan er andere hulpmiddelen. Ik plaats dan een viewfinder op mijn Olympus E-M1. Ik gebruik die viewfinder vaak ook op mijn 70-150 objectief samen met een 1.2 convertor die mijn diafragma dan slechts van 2.8 naar 4 terugschroeft. Ik beschik zo over een zoom tot een equivalent van 420mm ... en klein dat dat is ... en licht dat dat is. Batterijen? Geen probleem: er zit een extra grip met extra batterij onder, en nog altijd klein en minimaal in gewicht. De overschakeling van de ene naar de andere batterij gebeurt automatisch. Nog 2 extra batterijen mee in de zak en ik ben vertrokken voor een 1000 tal of meer foto's om en rond de 15MB. Ik heb inderdaad maar één slot, dat is waar, maar het nieuwe Olympus vlaggeschip heeft er 2.
Een FF met een m4/3 vergelijken is citroenen met limoenen vergelijken, maar zeker geen appelen met peren. En ik vind limoenen lekkerder.