Doet de Fuji X-Pro1 nog mee?

Tien jaar geleden kondigde Fuji een compleet nieuw cameraconcept aan: de Fujifilm X-Pro1. Elja schreef er indertijd een artikel over op deze site. Het leek me leuk om deze camera in 2022 nog eens aan de tand te voelen.

Het was niet Fujifilms eerste X-camera; eerder hadden ze al de X100 compact camera geïntroduceerd. In tegenstelling echter tot de X100, die nog een sensor had met een 'conventioneel' Bayer lay-out, had de X-Pro1 een X-trans sensor met een X-trans lay-out.

Fujifilm beweerde dat deze lay-out moiré-effecten kon elimineren, wat op zijn beurt de resolutie kon verhogen. Dit was mogelijk, omdat een noodzakelijk laagdoorlaatfilter voor de sensor niet meer nodig was..

Nog controversiëler was wellicht de bewering, dat door toepassing van deze nieuwe techniek, de X-Pro1 een beter beeld gaf dan de toenmalige fullframe topcamera's: de Nikon D7000 en Canon 5D mkII. Zoals Elja indertijd al schreef, een stevig standpunt, als je bedenkt dat de X-Pro1 een APS-C formaat sensor heeft.

Bij het lezen van bovenstaande denk je wellicht dat ik alle nieuwigheden omtrent fotografie en introducties van verschillende merken nauwlettend volgde, maar niets is minder waar. Ik fotografeerde indertijd met een Canon 5D mkII en was daar over het algemeen zeer tevreden over.

Mijn eerste echt kennismaking met Fujifilm camera's was halverwege 2013. Over het hoe-en-waarom en het gevolg voor mijn fotografie schreef ik eind 2015 een persoonlijk stuk op deze site.

Toen ik in 2016 een tweedehands X-Pro1 inclusief XF35 f/1.4 objectief kocht, was ik dus al goed bekend met Fujifilm. Na alle positieve verhalen over deze Poor-mans-Leica wilde ik deze oer-X-trans-camera gewoon zelf ervaren. Daarnaast kocht ik 'm ook een beetje voor-de-heb.

Het is de camera, die in mijn auto ligt voor-het-geval-dat en daardoor niet vaak, maar wel in de meest uiteenlopende situaties gebruikt wordt. De vraag is of de X-Pro1 na tien jaar nog steeds voldoet. Waarbij ik 'm slechts kan vergelijken met m'n X-T3 en X100T.

Het afgelopen jaar heb ik dus geprobeerd de X-Pro1 wat vaker te gebruiken dan gemiddeld. Bijvoorbeeld toen ik in de meivakantie weer naar Marrakech in Marokko ging. Mede met dit artikel in het achterhoofd besloot ik om alleen mijn X-Pro1 met alleen de XF35mm f/1.4 mee te nemen.

En ook afgelopen week mocht 'ie zijn diensten bewijzen in een niet altijd even goed verlicht open huis van De Broedmachine in Beverwijk. Een bedrijfsverzamelgebouw vol met creatieve bedrijven en een poppodium met bar.

Om direct maar met het grootste voordeel van deze combinatie te beginnen: alles wat ik nodig had tijdens de reis naar Marrakech paste in mijn Peak Design Sling 5L. Naast de camera met objectief was mijn tas gevuld met een oplader met snoer, twee extra accu's, een los zonnekapje en nog wat ander klein spul.

Ideaal, vooral omdat je bij Transavia naast je handbagage zonder kosten nog een accessoire mee mag nemen, die de maten van mijn compacte tas ruimschoots overtreffen.

Een ander voordeel van deze combinatie had met het fotograferen van mensen in Marrakech te maken. Na een fotoreis met vier bevriende fotografen begin 2014 vroeg ik me op deze site al eerder af of Marrakech wel zo'n een paradijs voor fotografen is.

Kern was dat het fotograferen van mensen in Marrakech niet altijd op prijs werd gesteld. Maar of het nu komt omdat men na alle Covid-19 ellende wat milder is ten opzicht van toeristen of dat het komt door het type camera, ik heb geen enkele negatieve reactie ontvangen, als ik mijn X-Pro1 op iemand richtte voor een foto. Wellicht dat het retro uiterlijk daar toch een rol in speelt.

Ook fijn was de accuduur. Ik fotografeer vrijwel altijd met behulp van de elektronische zoeker en ik wil ook regelmatig een foto terugzien op het scherm. Desondanks heb ik geen enkele keer tussendoor de accu hoeven verwisselen. De accu werd 's avonds opgeladen en 's ochtends ging die vol de camera weer in.

Als ik terugkijk in Lightroom, zie ik dat ik gemiddeld 40 foto's per dag maakte, met een uitschieter naar ruim 90 foto's op één dag. Dat betekent dat je met de drie accu's die ik bij me had bijna 300 foto's per dag kunt schieten. Wat mij betreft, zelfs als het een fotoreis was geweest, is dat ruim voldoende.

En dan die eerder geroemde beeldkwaliteit. Ik fotografeer altijd in RAW en elke foto wordt bewerkt in Lightroom, voordat deze gepubliceerd wordt. Bij het bewerken maak ik vooral gebruik van HDR-presets van Piet Van den Eynde.

Hij is weliswaar ook een Fuji gebruiker, maar het is me niet duidelijk of zijn presets daar ook specifiek voor ontwikkeld zijn. Feit is wel dat ik met behulp van die presets heel veel uit de foto's kan halen.

Een eerste voorbeeld daarvan is bovenstaand doorkijkje, waarbij een handwerksman precies in het zonlicht zit. De linkerfoto is een onbewerkte versie. De middelste is wat Lightroom ervan maakt, als ik de automatisch instellingen gebruik. De laatste is wat ik er nog uit kan halen met eerder genoemde presets.

Waar Lightroom de donkere delen vooral lichter maakt, kan ik met behulp van de presets de balans nog wat meer terugbrengen in de foto. Alleen in het lichtste deel, de glimmende klinkers in de zon, krijg ik helaas onvoldoende terug.

Een ander voorbeeld is een avondfoto op het beroemde Place Jemaa el Fna met de eettentjes. De contrasten zijn minder, al hangen wel overal felle ledlampen. Niet echt sfeer verhogend, maar dat terzijde.

Ook hier maakt Lightroom de donkere delen van de foto vooral lichter. Door het ophalen van de schaduwen en het aanpassen van de helderheid, kan ik de foto toch weer mijn eigen handtekening meegeven.

Wat dat betreft doet de camera niet onder voor wat ik hier normaal gesproken met mijn modernere camera's maak.

Vanaf het dakterras van een restaurant maakte ik vroeg in de avond een panorama van Place Jemaa el Fna. Het samenvoegen van de foto's doe ik in Lightroom. Tijdens dit proces wordt de foto ook qua nabewerking onder handen genomen.

Ik hoef hier nog maar weinig aan te doen om het eigen te maken. Ook hier geldt dat ik met name met het ophalen van de schaduwen en het toevoegen van wat meer helderheid het resultaat krijg, dat ik voor ogen heb.

Tenslotte heb ik nog een foto laten die ik in De Broedmachine heb gemaakt. Het is een scène van twee mannen, die aan een bureau zitten, dat door twee ouderwetse peertjes belicht wordt. Hier heb ik na de automatische instellingen de hooglichten minimaal opgehaald en geen helderheid toegepast.

De kleurzweem van de lampen in combinatie met het zachte contrast geven een wat vintage uitstraling, die precies past bij het karakter van de X-Pro1. De foto is voor mij tekenend voor de sfeer in De Broedmachine.

De vraag was of de X-Pro1 nog steeds voldoet. Als het om de beeldkwaliteit gaat, is het antwoord daarop wat mij betreft een volmondig “Ja!”. En zoals eerder aangeven, is het ook fijn dat alles wat je nodig heb in een kleine tas past en dat de accuduur ruim voldoende is. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen tekortkomingen heb ervaren.

Er is al genoeg geschreven over de snelheid van de autofocus, zeker in combinatie met het door mij gebruikt XF35mm f/1.4 objectief. Daar had ik, voor zover van toepassing, van tevoren rekening mee gehouden. Ik heb het dus niet als een echte tekortkoming ervaren.

De belichtingscompensatie, en dan met name de gevoeligheid van de draaiknop, vond ik wel erg vervelend. Waar ik normaal gesproken een polsband gebruik, had ik voor de reis naar Marrakech een Peak Design Slide Light gemonteerd.

Bungelend aan mijn rechterschouder bleek dat de knop van de belichtingscompensatie verdraaide, waardoor die regelmatig op -2 stops stond. Ik had dat niet altijd door, dus een aantal foto's is onbedoeld met deze instelling gemaakt.

Tijdens het fotograferen in De Broedmachine kwam ik er tevens achter dat een belichtingscompensatie van +2 tot -2 maximaal niet heel ruim is.

Waar ik meestal op diafragma-voorkeuze fotografeer, heb ik tijdens het fotograferen van artiesten op het podium de camera volledig manueel gebruikt. Dit om ervoor te zorgen dat ik meer dan 2 stops kon onderbelichten.

Aan de andere kant kun je je afvragen of dat echt een tekortkoming is. Je kiest natuurlijk niet voor niets voor een Fuji camera. Met de specifieke draaiknop voor sluitertijd, een diafragmaring op het objectief en een Q-knop waarmee je snel de ISO-instelling kunt wijzigen, is deze camera volledig handmatig in te stellen.

Dan is het zo dat deze camera geen dioptrie instelling heeft. Je kunt voor de hybride zoeker het standaard glaasje wel door een dioptrie-glaasje met een bepaalde sterkte vervangen. Ondanks dat ik brildragend ben, heb ik dat nooit gedaan.

Hoewel ik altijd door de zoeker fotografeer, heb ik er ook niet echt last van, dat ik met name het elektronisch beeld niet helemaal scherp zie.

Voor het bepalen van de compositie voldoet de zoeker en verder vertrouw ik op het ingestelde scherpstelpunt en de autofocus voor een scherp beeld. En ook daar ben ik nimmer door de camera in teleurgesteld.

Tenslotte is het zo dat ik de camera in een LC-X-Pro1 Leather Case bewaard. Hierdoor is de camera goed beschermd, maar voor het vervangen van de batterij en / of SD-kaart, moet de camera uit de hoes.

Dat is bij de 2e generatie Leather Case voor de X100-serie beter geregeld. Daar zit in de hoes een klepje om het batterij- en SD-kaartcompartiment te bereiken.

Concluderend kan ik zeggen dat de X-Pro1 voor mij nog steeds voldoet. Ondanks de hierboven beschreven tekortkomingen, kan ik er prima mee overweg. De beeldkwaliteit vind ik geweldig, dus wat mij betreft blijf ik 'm nog lang gebruiken.

Mocht je ook in het bezit zijn van deze camera, dan ben ik benieuwd wat jouw ervaringen zijn. Ik lees het graag in de comments.

Wil jij ook gave foto's maken?

Over de auteur

Houdt zich onder de naam Ytos Photography bezig met diverse vormen van fotografie. Geeft lezingen over fotograferen in Marokko en flitsen en organiseert regelmatig fotoreizen naar Marokko. Post af en toe op Instagram, maar is vooral actief op Facebook.

6 reacties

Deel jouw mening

Ook interessant