Pim Ras wint Zilveren Camera 2009

  Arno schreef op maandag 25 januari 2010 om 02:19  | reageer

Inderdaad: terechte winnaar!

Inderdaad wat je zegt Reinoud, dat waren ook mijn eerste gedachten... DIT wordt hem. Overigens vond ik sommige inzendingen bedenkelijk, met name die serie van Peter Blok. Elke willekeurige amateur had dit kunnen maken. Waarom die serie (over de landmacht dagen) wordt genomineerd.. schiet mij maar lek.

 Henk Hulshof schreef op maandag 25 januari 2010 om 19:48  | reageer

Pim had inderdaad 'de mazzel', om 'on the right time, on the right place' te zijn.
Maar hij heeft het wel perfect gedaan!
Ten eerste was het incident natuurlijk ongelovelijk schokkend; hij moet deze plaat wel in 'no time' geschoten hebben.
De politie had hem waarschijnlijk al weggestuurd, nog voordat hij zijn diafragmakeuze had kunnen bepalen.
Deze foto is zó enorm raak!
De kracht zit hem in de aktie, het moment.
Niet in techniek, maar zo gaat dat heel vaak met foto-journalisten, lijkt me.

 EdC schreef op maandag 25 januari 2010 om 20:42  | reageer

Ik neem aan dat hij toevallig ook camera met een goed objectief bij de hand had. Geen 70-200, aan de scherptediepte te zien.

Als ik mij de tv-beelden van 30 april voor de geest haal, dan had hij enige tijd om deze foto te maken. De politie kwam niet heel snel in actie, met uitzondering van de agent die zelf bijna was aangereden en al snel een kort gesprek met Karst T kon aanknopen. Dat hij er snel bij was lees je mogelijk af wel af aan de kijkrichting van de agent en de familie in de bus. Hoewel dat ook kan wijzen op een late actie van de fotograaf. De klap is voorbij en nu kijkt iedereen weer naar de slachtoffers.

We zullen wel nooit weten wat een amateur-fotograaf had gedaan die daar op dat moment had gestaan.

 Reinoud schreef op maandag 25 januari 2010 om 23:07  | reageer

Toch is dat wat een profressional ook moet doen. Een journalist maakt niet alleen foto's van leuke gebeurtenissen. Ik fotografeer (in een hele andere context) ook wel dingen die ik zelf niet leuk vind. Maar die beelden kunnen voor anderen ook belangrijk zijn.

Mijn ervaring is dat je, op het moment dat dit soort dingen gebeuren, een soort van adrenalinestoot krijgt die ervoor zorgt dat je op dat moment niet de ernst van de situatie inziet en je de mogelijkheid geeft dit soort foto's te maken. Achteraf gaat dan het hele gebeuren een plaats krijgen en dan kun je wel even verrot zijn.

 tonv schreef op dinsdag 26 januari 2010 om 09:27  | reageer

@Reinoud
Nee, dat heb ik helaas niet gezien.

 Margo schreef op dinsdag 26 januari 2010 om 13:50  | reageer

Daarom zou ik nooit fotojournalist zijn. Ik fotografeer alleen wat iets met mij doet in positieve zin. Voor mezelf en de liefhebbers.

Persoonlijk zit ik niet op dit soort foto's te wachten. Ik wil daarbij wel opmerken dat het niet de schuld van de fotograaf is dat een aanslag als deze vlak voor je neus plaatsvindt. Misschien voor onderzoek of waarheidsvinding is een foto als deze nodig (we hoeven maar aan oorlogsfoto's te denken om de geschiedenis te reconstrueren). Wordt de foto genomen voor de sensatie, dan zeg ik nee. Dat is voor mij persoonlijk een brug te ver.