Wat komt er kijken bij een expositie

vrijdag 31 augustus 2012, 22:32 door Yljas Roeper | 16.958x gelezen | 18 reacties

Eind februari reageer ik op een oproep in de krant. De gemeente Beverwijk is op zoek naar amateurkunstenaars zoals fotografen en tekenaars, die willen exposeren in de publiekshal van het Stadhuis. In mijn mail beschrijf ik m'n motivatie en verwijs ik naar mijn portfolio. Vervolgens wacht ik vol spanning af of ik tot één van de gelukkigen behoor, die mag exposeren in het Stadhuis.

De aanleiding

De gemeente Beverwijk heeft sinds enkele maanden een nieuw Stadhuis in gebruik. Met de bouw van het Stadhuis is in de Publiekshal ruimte gecreëerd voor exposanten. In de ronde vorm tegenover de infobalie en tegenover de spreekkamers is een prachtige plek ontstaan voor het hangen van schilderijen.

Het is vooral de amateurkunstenaar uit Beverwijk en omstreken die in het Stadhuis terecht kan. Het bezoeken van exposities vormt voor inwoners en passanten een mooie gelegenheid om het Stadhuis te bezoeken. Het is een goed initiatief dat beeldende kunst ruimte krijgt binnen het domein van bestuur en politiek. Dit onderschrijft ook het bestuur van de gemeente (bron).

Afwachten

Al vrij snel, binnen tien dagen, krijg ik bericht. Ik ben niet de enige die gereageerd heeft; men heeft, zoals dat heet, een enorme hoeveelheid reacties binnengekregen. Ik krijg te horen dat men met een kleine selectiecommissie een keuze zal maken voor de komende twee jaar, waarbij gemiddeld negen tot tien exposanten per jaar kunnen exposeren.

Het is eind april, als ik nogmaals een bericht krijg. Men kan nog geen uitsluitsel geven, maar verwacht mij begin mei meer te kunnen vertellen. En terwijl mei voorbij gaat en juni al genaderd is, wacht ik geduldig af.

Goed nieuws

In de tweede week van juni krijg ik (netjes voorzien van excuses voor het lange wachten) het goede nieuws hoor dat ik tot één van de gelukkigen behoor die mag exposeren. In dat bericht staat dat er ruimte is voor twaalf werken. Daarbij krijg ik het verzoek om een periode aan te geven, waarin ik zou kunnen exposeren. Ik heb de keus uit één maand vanaf juli 2012 tot en met december 2013.

In mijn reactie laat ik weten dat ik vanaf september 2012 en elke maand daarna kan exposeren. Op basis daarvan en de beschikbaarheid van de andere exposanten wordt er vervolgens een planning gemaakt, die ik voor de zomervakantie kan verwachten.

Duidelijkheid... een soort van...

Het is donderdag 19 juli als ik een mail ontvang waarin staat dat ik van 31 augustus tot en met 27 september mag exposeren. Vijf maanden na mijn eerste contact is er wat dat betreft duidelijkheid. Ik krijg informatie over wat de gemeente regelt en wat ik zelf moet doen.

In de week van 13 augustus zal mijn contactpersoon weer contact met me opnemen voor een afspraak. Zij kan dan wat werk van me te bekijken en tegelijkertijd krijg ik de kans om de publiekshal van het Stadhuis te bekijken, zodat ik een idee krijg hoe ik mijn werk kan presenteren.

Ik heb op dat moment nog geen enkel werk klaarliggen. Hoewel ik me profileer als modelfotograaf, heb ik in mijn portfolio ook veel reisfoto's van Marokko en in mindere mate Jordanië. Ik realiseer me dat ik eigenlijk helemaal niet weet op basis van welke foto's ik uitgekozen ben. Er gaat dus direct een mail terug met de vraag wat precies de verwachting is.

Helaas krijg ik een Automatisch antwoord bij afwezigheid terug: mijn contactpersoon blijkt wegens vakantie afwezig te zijn tot 13 augustus. Als ik daarop moet wachten, dan heb ik tekort tijd om alles te regelen. Ook omdat ik zelf rond die periode nog een weekje weg heb gepland. Een kleine paniek overvalt me, maar al snel hervind ik mezelf. Ik hak de knoop door en besluit om twaalf werken uit Marokko te selecteren en te prepareren voor de expositie.

De eerste voorbereidingen

Ik start met een bezoek aan het Stadhuis. Ik maak wat foto's van de expositieruimte en neem de maten op. Op basis daarvan bepaal ik dat ik mijn werken op 50 bij 75 centimeter wil laten afdrukken.

Ik bekijk ook het ophangsysteem, zodat ik een idee krijg van de mogelijkheden om mijn werk op te hangen. Ik weet namelijk nog niet of ik mijn foto's op wil laten plakken op foam, polystyreen, of wellicht direct wil afdrukken op forex. Natuurlijk spelen de kosten daar ook een rol bij. Inlijsten wil ik zeker niet, omdat ik eventuele kopers de kans wil bieden zelf een lijst uit te zoeken bij het werk.

Selecteren van werk

Vervolgens maak ik een selectie van mijn foto's uit Marokko van 2004 tot en met 2011. Natuurlijk is de selectie veel te groot. Tijdens een bezoek aan Cameraland raak ik met één van de verkopers in gesprek over de expositie. Samen bekijken we mijn portfolio en geeft hij commentaar op de verschillende foto's.

Dat helpt me al een heel eind in de goede richting. Ik besluit om me te beperken tot straatfoto's waarbij je vooral in de scène duikt. Overzichten van veraf of foto's van dertien in een dozijn probeer ik te vermijden, al lukt dat niet helemaal. Mijn definitieve selectie laat ik een paar dagen aan dezelfde verkoper zien en hij vind dat ik het goed gedaan heb. Dat ei is gelegd.

Afdrukken en opplakken of direct print

Ik weet nog steeds niet of ik mijn foto's moet afdrukken en opplakken of gebruik moet maken van direct print op forex. Dat laatste heb ik inmiddels gezien en vind ik niet 100 procent. Maar afdrukken en daarna opplaken kost weer meer. Bij Cameraland word ik gewezen op een expositie in de Grote Kerk van Alkmaar. Een copyshop om de hoek bij de kerk heeft de afdrukken verzorgd.

Ik bezoek de expositie en ben inderdaad tevreden over de verzorging van het geheel. Ik ga naar de betreffende copyshop en vraag om een offerte. In eerste instantie lijkt die best gunstig te zijn, maar men kan niet al mijn vragen beantwoorden. Of ik de volgende dag terug wil komen, als er iemand is die meer verstand van zaken heeft.

De volgende dag ga ik dus weer naar die copyshop. Dan blijkt dat de eerste offerte gebaseerd is op een basisafdruk. Voor wat ik wil, adviseren ze de Premium Full Color afdrukken en die kosten net zo veel als wat mijn eigen centrale Foto Expert vraagt.

Die laatste blijkt dan ook ook nog iets te kunnen regelen met het opplakken van het werk en dan is de keus snel gemaakt. Ik doe al zo lang zaken met ze, ze staan altijd met raad en daad klaar en ik weet wat ik verwachten kan.. Het is eigenlijk dom van me dat ik voor een paar tientjes verschil een risico wilde nemen. Dat ik een goede keus heb gemaakt, blijkt als ik de foto's na een week kan komen ophalen; ze zien er geweldig uit.

Ruchtbaarheid creëren

In één van de mails die ik van mijn contactpersoon heb gekregen, staat dat zij weliswaar een persbericht verzorgen, maar dat ik vooral ook zelf ruchtbaarheid moet geven aan de expositie. Dat is gelukkig wel aan mij besteed.

Social Media en Web 2.0

Natuurlijk meld ik op zowel mijn persoonlijke facebookpagina en op mijn bedrijfspagina dat ik mag exposeren. Er wordt direct op gereageerd. Ook op Twitter zet ik een enkel bericht. Door de koppeling van mijn Twitteraccount aan mijn Facebook- en LinkedIn-account komen de berichten met één druk op de knop op verschillende plaatsen terecht. Handig.

Vervolgens zet ik een vooraankondiging op de twee fora waar ik het actiefst ben: EOSDigitaal.nl en ZOOM.NL. Het is grappig om te zien dat er op de ene site enthousiast gereageerd wordt op mijn bericht, terwijl er op de andere geen enkele reactie komt.

Sponsors gezocht

Ik krijg de smaak van de promotie te pakken en wil meer. Natuurlijk moet er een poster komen. Mijn eerste vage ideeën worden al gauw concreter. Uiteindelijk kies ik ik een foto uit de selectie en maak daar een poster van op A3-formaat. Terwijl ik de poster ontwerp, ontspringt er nog een idee uit mijn brein: ik moet sponsors zoeken bedenk ik me.

De reden daarvan is tweeledig. Allereerst kan ik zo wat kosten terugverdienen, die ik kwijt ben aan het promotiemateriaal en het afdrukken en opplakken van de foto's. Daarnaast bied ik ondernemers uit de diverse netwerkclubs waar ik in zit een goedkope manier om wat reclame te maken.


De poster in z'n uiteindelijke vorm
Ik zet wederom een bericht op LinkedIn, maar ga ook langs bij enkele ondernemers, waarvan ik verwacht dat ze mijn idee wel zien zitten. Dat blijkt een goede zet. Met name Monique Zeeuw van Flexibel is erg enthousiast. Zij is de eerste die toezegt om me te sponsoren.

Direct na haar komen de volgende twee bekenden, Kees Helderman van Administratiekantoor Westerhout en de heren Mensink en Schadee van Plezier in Wijn. De laatste is mijn zwager Rob van Zwol. Ik beloof ze hun logo op mijn poster te zetten en hun naam verder daar te noemen waar mogelijk. Inderdaad, ook hier.

Op de radio

Een dag nadat ik bij Monique Zeeuw ben geweest, krijg ik een telefoontje van Radio Beverwijk. Het blijkt dat Monique mijn oproep om sponsors aan hun heeft doorgespeelt en ze zijn nieuwsgierig geworden naar mijn activiteiten. Of ik 's avonds tijd heb om in de uitzending te komen? Ik ben blij verrast dat ze aandacht willen besteden aan de expositie en zeg natuurlijk toe om te komen voor een interview.

Na afloop krijg ik het bestandje met het interview via e-mail toegestuurd en verwerk ik het in het blog op mijn website. Weer een stukje publiciteit. Het gaat steeds beter.

In de krant

Het toeval wil dat ik zo'n twintig jaar geleden een vriendin had, die toen op de school voor journalistiek zat. Zij werkt inmiddels al jaren voor Het Noordhollands Dagblad Kennemerland. Nadat we elkaar een tijdje uit het oog waren verloren, nam ze vorig jaar contact met me op voor een interview over de wijk waarin ik woon. Nu is het mijn beurt om haar te benaderen.

Op mijn vraag of er een mogelijkheid is om een interview te geven, reageert ze direct enthousiast. De expositie start op vrijdag en op donderdag staat er altijd een cultuurpagina in de krant. Zij stelt voor om het interview zo te plannen, dat het op de donderdag voor de expositie geplaatst kan worden.

Zo gezegd zo gedaan. Op maandag 27 augustus komt ze op de koffie en spreken we bijna twee uur over de expositie en natuurlijk vroeger. Omdat er ook een foto bij het artikel moet komen, komt er op woensdag nog een fotograaf om mij tussen mijn werken te fotograferen. Op de dag dat ik het werk ophang - donderdag 30 augustus - staat het artikel in de krant. Het overtreft mijn verwachtingen zowel qua inhoud als qua foto en ik bedankt beide uitgebreid voor de positieve publiciteit.

Een persbericht

Bij een expositie hoort natuurlijk ook een persbericht. Hoewel de gemeente heeft toegezegd dat zij daar ook voor zullen zorgen, maak ik zelf ook een bericht. Onbekend met dit fenomeen doe ik dit ver van tevoren. Ik stuur het toe naar diverse media en dan blijkt dat enkele het direct plaatsen.

Later hoor ik van mensen met meer ervaring, dat men een persbericht na ontvangst in de eerstvolgende uitgave plaatst, mits er ruimte is. Wil ik middels mijn persbericht aandacht vestigen op mijn expositie, dan had ik het beter in de eerste week van de expositie kunnen versturen. Aan de andere kant is een vooraankondiging zoals die er nu in staat natuurlijk ook niet weg.


Het perbericht twee keer geplaatst
De Beverwijker (l.) en het NHD (r.)

De laatste loodjes

Zoals in de eerste alinea al vermeld is, biedt de gemeente amateurkunstenaars een platform. Bij de foto's mag ik kaartjes ophangen met de titel van de foto, maar prijzen en dergelijke mag ik er niet op vermelden. Het mag gewoon niet te commerciëel worden. Ik moet dus wat anders verzinnen.

Voor elke foto maak ik een pagina op mijn website met een verhaal bij de foto, exif-info, de wijze van presentatie en de prijs. Uiteraard vergeet ik de sponsors niet. Vervolgens maak ik een QR-code voor de pagina aan en zorg ik ervoor dat de pagina niet via het menu te vinden is.

Op het kaartje dat ik bij de foto hang zet ik slechts de titel van de foto - indien mogelijk in drie regels - en de bijbehorende QR-code. Op deze manier hoop ik mensen te verleiden om op zoek te gaan naar meer informatie, waarbij ze dan automatisch op mijn website terechtkomen.


Een infokaartje, zoals ze bij de foto's hangen

De webpagina met extra info over de foto's
Ik maak nog enkele flyers met een verkort persbericht op A5-formaat, welke ik in houders plaats en op diverse plaatsen in de publieksruimte van het Stadhuis zet. Daarnaast - zodat men wat mee kan nemen - maak ik dezelfde flyers op A6-formaat en leg deze in stapeltjes naast de houders.

Op al deze flyers staat de naam van mijn website inclusief de bijbehorende QR-code. Door het gebruik van Weebly komt men na het scannen van die codes automatisch op een mobiele pagina terecht.

Tenslotte leg ik een gastenboekje neer, waarin bezoekers hun reactie over de expositie kwijt kunnen.

Opening

Zoals hierboven beschreven, zou mijn contactpersoon in de week van 13 augustus contact met me opnemen voor een afspraak. Ik kan direct op 14 augustus terecht. Als mijn contactpersoon hoort wat ik allemaal gedaan heb om de expositie onder de aandacht te brengen, is ze flink onder de indruk. Gelukkig vind ze de werken die ik heb meegenomen ook prachtig. Ik heb dus een goede beslissing genomen door foto's van Marokko als onderwerp van de expositie te kiezen.

Het laatste wat ons na het bekijken van het werk en de ruimte rest is het maken van een afspraak voor de opening. Wethouder Erol met Kunst & Cultuur in zijn portefeuille komt de expositie openen. Na het raadplegen van zijn agenda, blijkt hij op 6 september om 17:00 uur ruimte te hebben. Dat het werk er dan al een week hangt is geen probleem. We leggen de afspraak vast en ik vermeld het weer op facebook, waarbij ik ook direct vrienden en bekenden uitnodig.

Natuurlijk nodig ik eerstelijns gasten persoonlijk uit. Met een select gezelschap ga ik na de opening nog een hapje eten om deze eerste expositie te vieren. Ik heb er bergen werk aan gehad, maar ik ben supertrots dat ik überhaupt mag exposeren, wetende dat er zoveel aanmeldingen waren en zo weinig plaats voor fotografen.

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Houdt zich onder de naam Ytos Photography bezig met diverse vormen van fotografie. Geeft lezingen over fotograferen in Marokko en flitsen en organiseert regelmatig fotoreizen naar Marokko. Post af en toe op Instagram, maar is vooral actief op Facebook.

18 reacties

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Ook interessant

• 

  Waar zijn jouw foto's te bewonderen?

  door Nando Harmsen

• 

  Winnaar astrofotograaf van het jaar 2022 bekend

  door Nando Harmsen

• 

  Bezoek eens dit fotografiefestival in Zuid-Frankrijk

  door Elvira Smit

• 

  Fotograaf Refkele Steemers exposeert onder de A9

  door Nando Harmsen

• 

  Bezoek dit weekend een (virtueel) Duits fotofestival

  door Elvira Smit

• 

  Terry O'Neill - Stars Only

  door Michelle Peeters

Toon alle artikelen binnen Expositie