Over teruggaan naar de plek van mijn beste foto

zondag 7 februari 2016, 14:07 door Elvira Smit | 5.821x gelezen | 9 reacties

In 2013 bezocht ik een Deens dorpje met de sprookjesachtige naam Humblebaek. Ik maakte daar een foto die ik nog steeds als mijn signature piece beschouw. Onlangs was ik in de buurt en ging terug naar dezelfde plek. Want die foto stimuleert mij nog altijd om méér te fotograferen. Die plek is een beetje mijn eigen bedevaartsoord voor fotografie.

De signature piece uit 2013

Het gaat om onderstaande foto. Ik liep met een vriendin door de beeldentuin van museum Louisiana en vond een klein paadje dat hier naar toe leidde:

De foto vat in één beeld samen wat mij aantrekt in fotografie: de suggestie van een verhaal (wat doe die vrouw daar met haar jas over haar armen, wie is die zittende persoon, kennen ze elkaar?) en een sterke compositie door lijnen en vormen die elkaar versterken. Laveren tussen emotie en ratio.

De fotopelgrimage

Eind 2015 was ik er weer. De gevoelstemperatuur was -14 en de ijzige zeewind deed me afvragen of ik überhaupt wel kleren aan had. Het was, kortom, een helse plek om buiten te staan. Ik fotografeerde totdat het gevoel in mijn vingers volledig was verdwenen, ging weer naar binnen en aanvaardde mijn pijnlijk tintelende vingers lijdzaam. Dat herhaalde ik nog twee keer.

Ik maakte flink wat foto's en begon dit keer in een volstrekt andere hoek. Zwart-wit licht want ik fotografeerde recht tegen de felle zon in. De rechte lijnen van het gebouw en de kronkelingen van de takken vormen een mooi contrast van mens en natuur.

Maak veel foto's en beweeg

Als een locatie je aanstaat blijf dan bewegen en blijf fotograferen. Zo voorkom je dat je thuis concludeert dat je 50 foto's uit precies dezelfde hoek hebt genomen waar nét nog een stuk lantarenpaal op is te zien. Zelfs een getraind oog ziet niet alles tijdens het fotograferen. Meestal maak ik een serie foto's en kijk deze dan snel achter elkaar terug op mijn scherm.

Door de verschillende invalshoeken te vergelijken heb je meestal al direct een voorkeur, en kun je met die compositie verder gaan. Het gaat hierbij puur om je gut feeling, ga je foto's niet eindeloos beoordelen, dat komt later wel. Nú moet je zoveel mogelijk fotograferen.

Een (klein) deel van mijn resultaat zie je hieronder. Veel foto's soms net uit een iets andere hoek, met net weer andere mensen. Goede foto's vereisen doorzettingsvermogen. De hit rate van alle bekende fotografen is bijzonder laag. Je moet veel fotograferen om een paar goede foto's te maken. Trainen zoals sporters dat doen. Zodat als het moment dáár is, je voorbereid bent.

Het resultaat

Ik had dit keer de pech dat het een bijzonder drukke dag was in het museum. In deze foto zie je naar mijn smaak nog te veel mensen, maar ze plakken niet aan elkaar. Veel verhaal zit er echter ook niet in.

De foto hieronder is ontvankelijker voor vrije interpretaties. Een man kijkt op uit een boek. In de reflectie achter hem zien we een vrouw die in de verte kijkt. Doordat ze nu gespiegeld wordt, lijkt het alsof ze naar de opkijkende man kijkt.

En dan de laatste, mijn favoriet van mijn tweede bezoek, éindelijk was er even niemand, behalve een klein blond ventje. Het is de tegenpool van de contemplatieve oude vrouw. We zien het mannetje met afhangende schoudertjes voor zich uit staren. Ook het gebouw zelf is in nog opperbeste (jonge) staat; de dakrand is hier van fris hout daar waar hij in de foto van de vrouw grijs en afgebladderd is.

Compositorisch vind ik mijn oude foto toch beter. Je kijkt met het paadje mee recht het water op en de zwarte balken sturen je blik de verte in. Deze positie kon ik nu niet aannemen vanwege de positie van het jongetje. Zijn hoofd zou dan wegvallen tegen het object dat binnen staat. Tenslotte sta ik er zelf ook nog onbedoeld op in de reflectie van de ruit.

Zoek je naar meer inspiratie?

Ik schrijf wekelijks over de kunst en praktijk van fotografie op mijn blog Kronkeling. Blijf op de hoogte door je aan te melden voor de nieuwsbrief via kronkeling.com.

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Ik heb een eigen fotografieblog, Kronkeling. Daar schrijf ik om de week twee artikelen. Over hoe je je blik kunt scherpen, je creativiteit kunt aanwakkeren, en over fotografen die mij inspireren. Geen technische zaken, wél over hoe je leert kijken. En dat blijkt nog een hele klus. Een mooi startpunt zijn de Kronkeltips, die vind je hier.

9 reacties

martinphili schreef op zondag 7 februari 2016 om 19:38 | reageer
Ja, mee eens.
De oude garde wil nog graag claimen dat alleen die ene, doordachte foto zaligmakend is maar dat werkt gewoon niet altijd.
Ik kom zelf uit de modelfotografie en ik heb ook gemerkt dat je beter veel kunt klikken in plaats van eindeloos bijsturen en maar één plaatje maken. Het levert spontane foto's op. Al dat bijsturen haalt er vaak al het leven uit.
Het digitale heeft ons bewegingsvrijheid gegeven. Maak gebruik van die vrijheid!

Henk Heijnen schreef op maandag 8 februari 2016 om 11:02 | reageer
Je "oude" favoriete foto heeft wel iets weg van de beroemde foto van Julius Shulman van het Stahl house (casestudy house #22).

Elvira Smit schreef op maandag 8 februari 2016 om 19:54 | reageer
Ha, Martin Phili, leuk om te horen dat je grofweg dezelfde methodiek toepast bij het fotograferen van modellen! Ik kan me voorstellen dat dat een spontaner resultaat geeft.

En Henk, wat leuk om die foto te zien, die kende nog niet! Wat een prachtige foto, en wat een mooie diepte zit erin. Ik schreef eerder een beschouwend stuk over mijn foto, die mij qua sfeer deed denken aan een foto van Robert Adams. Maar nu krijg ik zin om dat artikel uit te breiden met de foto van Shulman

Henk Heijnen schreef op maandag 8 februari 2016 om 21:07 | reageer
Ik vind dit soort ruimtes ook wel soortgelijk aan het schilderij Nighthawks van Edward Hopper. De bespreking in het volgende filmpje gaat ook over de mensen en ik denk dat jou dat met bovenstaand verhaal in gedachten ook wel aanspreekt..

peter nadort schreef op dinsdag 9 februari 2016 om 13:14 | reageer
Hallo Elvira, genoten van je verhaal en zie daar wel veel herkenning in. Maar helaas heb ik mijn foto nog niet gevonden. Op de vraag "wat is je mooiste foto?" moet ik nog steeds zeggen "die moet ik nog maken" en daardoor blijf ik nog steeds onderweg voor deze ene. Groet en bedankt, peter v

Willemijn schreef op dinsdag 9 februari 2016 om 19:24 | reageer
Wat een leuk stukje! Het is fijn als een fotograaf zijn/haar bespiegelingen deelt, met anderen, en daar op een open manier mee omgaat
Ik word persoonlijk niet 'gegrepen' door de foto van Elvira, waarschijnlijk door verschil in smaak. Voor mij 'gebeurt' er te weinig aan te rechterkant van de foto (met name het bosje), en ik vind het licht/de lucht vrij 'vlak'. Maar de uitleg op de website met de foto van Robert Adams maakt wel dat ik nog een keer goed heb gekeken naar de foto van Museum Louisiana. Dat is leuk en leerzaam!
Ik vraag me wel een beetje af in hoeverre de herinnering en de sfeer van deze plek voor Elvira de foto voor haar ook extra speciaal maakt. En misschien is het ook wel mijn persoonlijke achtergrond waarom de foto op mij niet zo speciaal overkomt: ik woon in Zeeland, op 5 minuten fietsen van het mooiste strand ( ) van Nederland, en realiseer me niet altijd dat de aanwezigheid van zee (Zeeuws licht!) niet voor iedereen zo gewoon is.

Elvira Smit schreef op dinsdag 9 februari 2016 om 19:33 | reageer
Henk, erg mooi filmpje over het schilderij Nighthawks, en een schoolvoorbeeld van écht leren kijken. Er is zoveel meer te zien als je wat langer bij een beeld stil staat en er vragen bij gaat stellen. Dankjewel voor het delen!

Peter, ik denk dat iedereen zijn beste foto nog moet maken. Deze foto is op dit moment het beeld waaraan ik het meest ben gehecht, maar dat kan morgen veranderen. En inderdaad, juist die zoektocht maakt het leuk en uitdagend.

Willemijn, ja smaken verschillen Ik sluit me overigens geheel aan bij je punten van kritiek, vooral de vlakke lucht, die stoort mij ook... Het is met name de sfeer die mij in het beeld aantrekt, een sfeer die ik ook herken in de beelden van Hopper (echter, er zit een gapend gat tussen mij en Hopper, laat dat duidelijk zijn ). Ik wil leren om die sfeer nog beter in beeld te brengen.
Mijn doel met dit artikel is inderdaad een inkijkje in mijn keuzes en het belang van leren kijken. Daarbij helpt het netzogoed om te snappen waarom een bepaalde foto je niet 'grijpt'. En wonen dichtbij het strand, wat een feest moet dat zijn trouwens...

Anette V. schreef op woensdag 10 februari 2016 om 16:39 | reageer
Waar ik zo blij mee ben in dit stukje is dat het nou eens niet gaat om een technisch geperfectioneerde (rechtgezette, 7x belichte en weer samengevoegde, gladgepolijste, van elk storende element ontdane) foto. Die zie ik tegenwoordig heel vaak langskomen, en ik vind dat soort foto's vreselijk saai. Het gaat hier om kijken naar beeld, en wat trekt en boeit en later ook nog blijft boeien. Hoe is de foto gemaakt, wat vind ik er mooi aan en hoe bereik ik een foto die hem wellicht overtreft..?
Overigens zag ik ooit eens een filmpje van Scott Kelby hierover, hij noemde het 'you have to work the scene': loop eromheen, ga liggen, staan, zoek verschillende perspectieven, wees niet te snel te tevreden. Op zich vind ik Kelby als fotograaf niet zo heel interessant maar hij verwoordde dit heel goed vond ik.
Op het eerste gezicht trok de zwart/witfoto met de takken mij meer dan de eerste (en nog steeds favoriete) foto. En ik vind in de laatste foto dat beeld van dat jongetje met die lamp erg mooi (prachtig licht), maar dan zou ik zelf wel de neiging hebben om daar meer op in te zoomen. Op de favoriet valt wel het een en ander aan te merken, het is een foto die ik - als ik hem tussen mijn vakantiefoto's was tegengekomen - geen 5 sterren zou hebben gegeven, met dat rare bosje en dat vlakke licht. Maar wellicht is het dan toch waar in de foto de sfeer het beste 'samenkomt', misschien wel juist omdat hij niet perfect is (vind ik) en daardoor des te interessanter wordt? Het zou best kunnen dat de zwart-witte eerder gaat vervelen, en de 'favoriet' op een mysterieuze manier boeiender wordt. Het is een foto die (voor mijn gevoel) een bijzonder rustgevende sfeer uitstraalt, en die waarschijnlijk groot uitgeprint nog een stuk beter tot zijn recht komt dan hier als plaatje in een website.

Elvira Smit schreef op zondag 14 februari 2016 om 08:45 | reageer
Dag Anette, leuk om te horen dat we dezelfde mening delen! Ook ik word niet erg uitgedaagd door artikelen over de technische perfectie van de foto. Ik zoek het meer in het perfectioneren van mijn eigen blik, dan van mijn apparatuur. En daar is working the scene inderdaad een ijzersterk voorbeeld van.
Ik miste op internet blogs die daarover schreven en om die reden ben ik mijn fotografieblog Kronkeling gestart - gericht op de kunst en de praktijk van fotografie.
Leuk om je fotokritiek bij mijn foto's te lezen! Het blijft leerzaam om te horen wat een beeld met andermans ogen doet. Ik heb de foto inderdaad groot aan de muur hangen, dat formaat past het beste bij het beeld.
Ik wens je veel succes met de fotografie!

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Cursus Naaktfotografie met Danyel Weideman

Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox

44.431 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via Facebook. Aanmelding beveiligd met Google reCaptcha.

Elja Trum

Photofacts; alles wat met fotografie te maken heeft!

Wil je graag mooiere foto's maken en op de hoogte blijven van ontwikkelingen binnen de fotografie? Photofacts plaatst leerzame artikelen die gerelateerd zijn aan fotografie. Variërend van product-aankondiging tot praktische fotografietips of de bespreking van een website. Photofacts bericht dagelijks over fotografie en is een uit de hand gelopen hobby project van Elja Trum. De artikelen worden geschreven door een team van vrijwillige bloggers. Mocht je het leuk vinden om een of meerdere artikelen te schrijven op Photofacts, neem dan contact op.Meer over Photofacts

Over teruggaan naar de plek van mijn beste foto

De signature piece uit 2013

De fotopelgrimage

Maak veel foto's en beweeg

Het resultaat

Zoek je naar meer inspiratie?