De grote mythe over prijzen (en ook een beetje over spaghetti)

De analogie als middel om iets duidelijk te maken is op zich prima, maar het verschil tussen fotografie en spaghetti is wel erg groot. Een product als spaghetti moet aan allerlei wettelijke eisen voldoen (voedselveiligheid, gmp, etc.) waardoor het verschil tussen “de beste” en “de slechtste” relatief klein is en dat geldt veel minder voor fotografie. Iedereen fotografeert tegenwoordig en een inschrijving bij de kamer van koophandel is voldoende om jezelf professioneel fotograaf te noemen zonder enige opleiding of aantoonbare kennis en ervaring.

Maar goed, ik begrijp wel dat presentatie van belang is, maar je wordt geen A-merk door jezelf als zodanig te presenteren, noch door het prijskaartje van een A-merk op je product te plakken.
A-merken zijn bekend bij “de consument” en genieten vertrouwen op basis van de constante en controleerbare kwaliteit die ze leveren. Er gaan vaak jaren overheen voordat een merk als A-merk wordt gezien.

Ook voor een fotograaf geldt dat bekendheid en betrouwbaarheid eerst moeten worden opgebouwd en een hogere vraagprijs normaal gesproken het gevolg is van die bekendheid en betrouwbaarheid. Als ik een product of dienst afneem van iemand die drie keer zo duur is zal diegene mij iets moeten laten zien wat die prijs rechtvaardigt. Een kwalitatief hoogwaardige portfolio en aantoonbare opdrachten van klanten van naam bijvoorbeeld.
Met een vlotte babbel en een goede presentatie kun je misschien een paar mensen lokken, maar als je geen hoogwaardig werk levert, zal het snel gedaan zijn met je reputatie en zonder goede reputatie kun je onmogelijk een goed lopend A-merk zijn met de bijbehorende prijs.

Dank voor de reacties! @100: ik ben het er niet mee eens dat hoogwaardig werk een voorwaarde is voor een goede prijs. Dat zou het moeten zijn, maar de praktijk is anders. Ik noem wel eens voorbeelden van zeer succesvolle (in financieel opzicht) fotografen in mijn trainingen wiens werk door vakgenoten absoluut als inferieur beschouwd wordt. Maar zij weten het blijkbaar op andere gebieden te compenseren (goede marketing, prettig om mee te werken etc.).

Dank voor je aanvulling Liesbeth! Jezelf onderscheiden en resultaten benoemen is absoluut belangrijk. Een mooi onderwerp voor een volgend blog

Mooi om te lezen Brian! Het sluit inderdaad goed aan bij wat Liesbeth schrijft. Apparatuur kan ook een onderscheidingsmiddel zijn.

@Maaike
Dat vakgenoten het werk van iemand inferieur vinden lijkt me nauwelijks relevant omdat zij niet je opdrachtgevers zijn. Het gaat om de mening van de klant, om wat de klant onder hoogwaardig werk verstaat en dat is niet per se hetzelfde als wat (andere) fotografen daaronder verstaan.
In de beleving van betalende klanten moet het werk goed zijn en je maakt mij niet wijs dat veel klanten in de huidige markt met dalende prijzen bereid zijn veel te betalen voor in hun ogen slechte kwaliteit. Prijs-kwaliteit verhouding is een belangrijk criterium voor de meeste mensen.

Om in je eigen analogie te blijven, een meester-kok zal zeggen dat alle supermarkt spaghetti inferieur is. Pasta maak je niet in een fabriek, dat maak je zelf. Het zal de producenten van fabriekspasta echter een zorg zijn wat meester-koks vinden zolang de consument tevreden is over de kwaliteit die zij leveren en bereid is daarvoor te betalen.

Ik ben het met je eens dat er meer bij komt kijken dan alleen fotografische kwaliteit. Sociale vaardigheden, jezelf kunnen verkopen, overtuigingskracht, kennis van de markt waarop je opereert, mee kunnen denken met opdrachtgevers, etc., het zijn allemaal factoren die bijdragen aan hoe succesvol iemand is, maar op wat uitzonderingen na (kunstfotografie bijvoorbeeld) ligt de basis van ambachtelijke beroepen zoals fotografie in het ambacht zelf.

@100 Ik krijg een beetje het gevoel dat je me woorden in de mond aan het leggen bent. Ik beweer namelijk nergens dat klanten bereid zijn om veel te betalen voor slechte kwaliteit.

Maar goed: we hoeven het niet eens te zijn. Ik ben van mening dat het onderscheidend zijn voor een deel met de kwaliteit en stijl van het werk te maken heeft. Dat is als professional altijd de basis. Maar andere factoren zijn minimaal net zo belangrijk. En er zijn genoeg voorbeelden aan te wijzen van fotografen die misschien niet het meest geweldige werk maken maar die goed zijn in marketing, in netwerken, prettig in de omgang etc. En die daardoor goedbetaalde opdrachten weten te krijgen.

 Arthur Wittendorp schreef op donderdag 15 oktober 2015 om 14:49  | reageer

Volgens mij begint het met het bepalen van je eigen doelstellingen. M.a.w. wat wil ik bereiken. Voor mij geld dat, ondanks dat een fotografische opleiding heb genoten, ik niet fulltime als fotograaf wil werken. Het blijft voor mij een bijberoep naast een 'reguliere' baan.

Dit betekend dat ik dus niet hoef te leven van mijn fotografie. Vanuit deze gedachten kan ik bepalen hoe ik mijzelf naar (potentiële) klanten wil presenteren. Maar wie zijn eigenlijk mijn (potentiële) klanten?

Ik richt mijzelf op 'lifestyle' (portretten, familie, bruiloften, zwangerschappen) fotografie. Een goede eigen website, en dus geen 500px of Flickr of iets wat daar op lijkt 'website' is voor mij belangrijk. 'Vrij werk' in de zin van natuur of andere vormen van fotografie kom je op mijn site dus niet tegen. Dit is dus mijn focus als fotograaf. Uiteraard is een professionele houding net zo belangrijk.

De apparatuur vind ik minder belangrijk. Een goede fotograaf kan met een instapcamera (DSLR) en kitlens (zolang er maar in RAW gewerkt kan worden) nog steeds uitstekende foto's maken. Alhoewel goede apparatuur het uiteraard wel makkelijker maken en naar de klant professioneel overkomt.

Omdat ik, zoals ik al eerder vermelde, niet hoef te leven van mijn fotografie. Hierdoor kan ik een lager tarief berekenen dan de zogenaamde fulltime fotografen.

Dus met een duidelijke focus als fotograaf, een goede website (portfolio), een professionele houding en een scherp tarief lukt het mij goed om als fotograaf onderscheidend te zijn.

@Maaike
Ik reageer volgens mij gewoon op wat je schrijft, maar misschien interpreteer ik dat niet goed.
Zo schreef je bijvoorbeeld:

“Ik noem wel eens voorbeelden van zeer succesvolle (in financieel opzicht) fotografen in mijn trainingen wiens werk door vakgenoten absoluut als inferieur beschouwd wordt.”

Je zegt hier volgens mij letterlijk dat je financieel succesvol kunt zijn met inferieur werk.

Mijn interpretatie is dan dat dat financiële succes komt van betalende klanten, ergo dat klanten bereid zijn veel te betalen voor inferieure kwaliteit. Leek me geen rare interpretatie, laat staan een poging om je woorden in de mond te leggen.

We hoeven het uiteraard niet eens te zijn, noch eens te worden. Ik denk overigens dat we hooguit een verschil van mening hebben over de verhouding tussen “kwaliteit” en “presentatie” in de mate van succes.

 Arthur Wittendorp schreef op vrijdag 16 oktober 2015 om 11:03  | reageer

Ik ben het eens met Mac dat het de fotograaf is die onderscheidend is en niet de foto apparatuur. Om een (financieel) succesvol fotograaf te zijn moet je echter niet alleen creatief en technisch onderscheidend zijn ook op gebied van marketing (je zelf en product kunnen verkopen) moet je onderscheidend zijn t.o.v. je 'concurrenten'.

Ik ben het wel in zover met Liesbeth eens dat met een 5DIII met 70-200 f/2.8 IS USM II makkelijker is om een goede foto te maken dan met een 450D met een 55-250 f/3.5-5.6. Zeker als lichtsituatie verre van ideaal is.

@Mac
Apparatuur is absoluut wel belangrijk, maar als ik dat moet uitleggen, dan vrees ik dat het niet aankomt. Ik gaf al aan dat ik mij onderscheid in zowel technische kennis als ik apparatuur. Daarmee vertelde ik al dat ik dus niet alleen maar denk dat ik met apparatuur de beste fotograaf van de wereld ben, dat ben ik overigens absoluut niet

Wel heb ik voor bepaalde apparatuur gekozen omdat ik daarmee mogelijkheden kan creëren die met andere apparatuur gewoon niet mogelijk zijn. Een onderwerp bevriezen op 1/21000 (ja hier staat echt eenentwintigduizendste) van een seconde is iets waarmee je jezelf echt kunt onderscheiden van het gros van de fotografen. In commerciële fotografie (reclame voor bijvoorbeeld parfum merken) kun je sommige opdrachten gewoon niet uitvoeren als je niet over dit soort apparatuur beschikt. Ik ben dus niet alleen qua kennis, maar vooral ook qua mogelijkheden heel anders bezig dan een fotograaf met een Falcon Eyes, Linkstar of zelfs Bowens flitsset.

Dit is eigenlijk hetzelfde als wat Liesbeth aangeeft. Zij kan foto's maken op een manier die een groot deel van de professionele fotografen gewoon niet kunnen, domweg omdat ze over mindere apparatuur beschikken.

Natuurlijk moet je het gebruik van betere apparatuur ook in verhouding zien met de kwaliteit van de fotograaf. Als de fotograaf niet het beste uit zijn/haar apparatuur kan halen, dan houd alles op natuurlijk, maar iemand die op alle manieren heeft geïnvesteerd (dus in apparatuur EN in kunde) zal meer geld moeten vragen om zijn/haar investeringen terug te verdienen.

@Arthur
Wat u hier eigenlijk aangeeft is dat u hobby fotograaf bent die niet hoeft te leven van zijn werk. Precies wat ik al zei dus. Een fulltime fotograaf moet zijn apparatuur afschrijven in een bepaalde periode en moet blijven vernieuwen om problemen met slijtage te voorkomen. Dit maakt de concurrentie met u zo lastig voor iemand die er van moet leven. Ik zeg namelijk niets over de kwaliteit van uw foto's. Misschien bent u zelfs wel een betere fotograaf dan ik