Impressie van de Canon 70-200mm f/2.8 L mark II

maandag 23 augustus 2010, 23:00 door Ed Coenen | 19.877x gelezen | 18 reacties

Het is er toch van gekomen. Na lang wikken en wegen en kijken naar andere objectieven heb ik de Canon EF 70-200mm f.28L IS II USM aangeschaft. De opvolger van de reeds erg populaire eerste 70-200 f/2.8 L USM van Canon. Veel lovende woorden op internet, ook berichten over minpunten. Een impressie van een paar weken werken met dit zwaargewicht.

Waarom deze lens? Ik ben praktisch gesproken altijd bezig in het bereik van groothoeken en standaardlenzen, ook in de tijd van analoge films. Ook nu is mijn 100mm vaak al tele genoeg. Meestal, dan. Voor sommige onderdelen van het werk, denk aan portretten en sommige onderdelen van reportagefotografie, is 'zoom by feet' niet altijd handig, of niet mogelijk. Kortom, ik ging ik de flexibiliteit van een korte telezoom missen.

Met een nieuwe reisreportage in het verschiet heb ik besloten in deze lens te investeren en de prijsdaling van een paar maanden geleden maakte de stap gemakkelijker. Of ik het voor de oorspronkelijke prijs van bijna 3.000 euro had gedaan, dat weet ik niet, maar voor bijna 2.100 euro was het 'ja'. Ik vond de prijssprong ten opzichte van de 'mark I' toen niet zo groot meer.

Autofocus
Canon staat voor mij gelijk aan een merk dat geen sublieme autofocus kan ontwerpen. Maar ik moet zeggen dat de constructeurs van deze lens de autofocus prestaties hebben verbeterd, al kan ik alleen vergelijkingen maken met wat andere Canon-lenzen dan de 70-200mm serie. Ik gebruik dit objectief in combinatie met de Canon 5D mkII en ik lees dat dit combi is met een niet geweldige autofocus. Na een paar weken testen moet ik vaststellen dat ik geen last heb van een trage werking van de scherpstelling.

Zelf moet ik er wel aan wennen dat de kortste afstand tot het onderwerp 1,20 meter moet zijn. Bij de rest van mijn objectieven is een halve meter al veel. Ook wennen is het aan aan de voorinstelling van AF-afstanden. Het systeem ken ik van enkele ander Canon-objectieven, maar op reportage is het lastig als de schakelaar staat ingesteld op '2,5 meter tot oneindig' en het onderwerp op minder dan twee en een halve meter staat. Dan weigert de autofocus dienst.

Bokeh
In de meeste reviews keren twee onderwerpen terug. De fantastische scherpte over het hele beeld en de bokeh. Dat eerste lijkt mij juist, al heb ik niet alle brandpunt-diafragma-combinaties getest. Meer aandacht heb ik besteed aan de bokeh. Je ziet in sommige foto's mooie ronde lichtvlekken, maar die zijn redelijk hard.

Vooral in de achtergrond kan dat voor een onrustig beeld zorgen en dat zal dit objectief voor natuurfotografen minder aantrekkelijk maken. Ik heb begrepen dat deze lens op dat punt zijn meerdere moet erkennen in de (zelfs nog iets goedkopere) Nikkor 70-200mm f/2.8 VR II. Voor Canon-klanten en liefhebbers van een zachte bokeh blijft een prime zoals de 135 of 200mm ongetwijfeld favoriet.



Lensvertekening
Deze lens geeft enige lensvertekening. Informatie daarover is op Photozone te vinden. Ook is op sommige momenten sprake van chromatische aberratie en vignettering. De vraag zal steeds meer zijn of dat nog een onderwerp is, nu in Lightroom 3 en DxO Optics Pro lensvertekening en op termijn in alle fotobewerkingspakketten vertekening eenvoudig is te corrigeren. Maar goed, mooier is het als een objectief geen lensfouten zou hebben.

Gewicht
De telezoom heeft heeft een hoop glas aan boord en dat draag bij een een hoog eigen gewicht van 1490 gram. Dat is inherent aan dit formaat, de vergelijkbare van Nikon weegt 50 gram meer. Als je een camera met deze lens een paar uur in je hand houdt, dan voel je dat goed. Maar meestal zal je de camera afwisselen in de hand en aan een schouderriem dragen. Zelf overweeg ik de aanschaf van een Sun-sniper om het gebruikscomfort te verbeteren.

Het gewicht zorgt er aan de andere kant voor de de combinatie vast in de hand ligt, maar ik denk dat de Image Stabilizer bij zo'n zwaar objectief best nuttig is. Vooral bij het werken uit de hand bij kritische sluitersnelheden. Bij hoge snelheden bespaar je stroom door IS uit te schakelen.
De beeldstabilisatie werkt in horizontale en verticale richting, maar of dat ook een compensatie van vier stops oplevert, dat heb ik niet kunnen vaststellen. Volgens mij kun je dat ook alleen vaststellen op een triltafel in een laboratorium en niet in de praktijk.

Alternatieven
De afgelopen maanden uitvoerig stilgestaan bij alle objectieven in de range tot 200mm. Van collega-blogger Ton Vingerhoets schitterende beelden gepubliceerd gezien die hij maakte met zijn prime 135 en 200mm. Ook heel fraai werk gezien van fotografen die met andere uitvoeringen van de Canon EF 70-200mm werken. Vooral de variant f/4 zonder IS, de goedkoopste van het stel, leek me lang een goede koop. Ook die van Sigma gaf mooi werk te zien, maar het werk daarvan vond ik niet overtuigend genoeg om daarvoor te kiezen.

Ik heb de knoop doorgehakt nadat ik op The Digital Picture en Fred Miranda goede reviews en hoge waarderingen zag.

Keuze
De vraag blijft natuurlijk: is het prijsverschil met de 'mark I' te rechtvaardigen? Voor hetzelfde geld kun je ook een Canon EF 135mm f/2L, een EF 200mm f/2.8L én een EF 50mm f/1.4 kopen. Afhankelijk van het soort fotografie lijkt me dat ook zeker geen slechte investering en als je een zachte bokeh op prijs stelt, dan moet je zeker naar die primes kijken. Aan de ander kant, voor reportages en studioshoots is de flexibiliteit van een zoomlens van groot gemak.

Het beantwoorden van die vraag zal behoorlijk persoonlijk zijn. De lens biedt een prima scherpte; de beeldweergave is de top, de rubberring tegen stof en een regenbuitje is voor mij ook belangrijk. Het meegeleverde etui is mooi meegenomen, maar daarvan heb ik het praktisch nut nog niet ontdekt. De meegeleverde statiefbeugel blijft bij mij op het objectief zitten. Fotografeer ik uit de hand, dan staat de beugel omhoog en zo is de combi van body en lens ook gemakkelijk uit mijn rugtas te tillen.

Mogelijk is de kleurstelling een nadeel. Er zijn fotografen, zo valt ook hier op Photofacts wel eens te lezen, die zich opwinden over 'amateurs met hun dikke witte toeters' en met dit objectief behoor ik dan waarschijnlijk automatisch in die categorie thuis. Maar weer niet als ik met dezelfde uitrusting in een bedrijf of studio bezig ben?

Hieronder nog een paar foto's uit mijn serie testfoto's.

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Ed Coenen is onder meer reportagefotograaf. Hij ziet zijn foto's afgedrukt in tijdschriften.

18 reacties

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Ook interessant

• 

  Een tip voor gebruik van teleobjectieven op een balhoofd

  door Nando Harmsen

• 

  Review: Canon RF 200-800mm f/6.3-9 IS USM

  door Nando Harmsen

• 

  Review: Canon RF 100-300mm f/2.8L IS USM

  door Nando Harmsen

• 

  Canon introduceert de RF 100-300mm f/2.8L IS USM

  door Nando Harmsen

• 

  Ik heb een nieuwe camera gekocht

  door Elja Trum

• 

  Review: Canon RF 70-200mm f/4L IS USM

  door Nando Harmsen

Toon alle artikelen binnen Reviews