Een eigenwijze compositie

 Charles schreef op maandag 14 september 2009 om 20:19  | reageer

De derde foto kan inderdaad wel. Ik denk dat het niet alleen een 'eigenwijze compositie' is die gevoelsmatig kan maar ergens toch ook heel aardig volgens de regeltjes is.
De pose van het dier in de vierde foto is wel ietsje mooier maar de stand van de kop in de derde foto is uiteraard functioneel. Door de compositie/kadrering ligt er voor het dier, dat in de derde foto overigens precies op de diagonale lijn tussen de linkerboven- en rechteronderhoek staat, een grote vluchtroute in het verschiet. Weinig kijkruimte resulteert hier in veel vluchtruimte. En daarmee heb je de gedachte van de reebok aardig verbeeld.

  baarr schreef op maandag 14 september 2009 om 21:52  | reageer

Het "uit het beeld kijken"-effect is in principe ook nog aanwezig als je het onderwerp linksboven zou plaatsen. Maar het originele beeld heeft veel meer diepte.

Leuk om eens op die manier een compositie te analyseren!

De vragen rond kadrering in de derde en vierde foto doen mij denken aan de verschillende 'assen' bij het filmen. Daar is een gouden standaard dat als er twee personen in beeld zijn, je met de filmcamera de zgn 'dramatische as' niet mag overschrijden, omdat dit de kijker in verwarring brengt. De dramatische as is de lijn tussen deze twee personen. Over deze lijn vindt 'het drama', de interactie tussen beide personen plaats. Als je die met de camera zou overschrijden, staan de personen voor je gevoel ineens 'andersom' (denk maar aan een voetbalwedstrijd: als je in de eerste helft ineens van de andere kant zou filmen, spelen ze plotseling de verkeerde kant op!). Echter: zo simpel is het niet. Er zijn meer lijnen: niet alleen de lijn tussen twee personen, maar ook de lijn waarlangs zij bewegen (bewegingsas) of waarlangs zij kijken (bijvoorbeeld ineens naar iets buiten beeld). Dat brengt geeft mogelijkheden om met de verschillende assen te spelen.

Daarin zie ik dus een parallel met deze foto en kadrering van het hert: weliswaar kijkt het hert naar rechts op de derde foto, ('tegen de regel'): zijn looplijn (vluchtlijn) is wel degelijk naar links. Probeer maar eens een andere uitsnede waar het hertje van de derde foto links in beeld staat: dan mis je die vluchtlijn toch echt.
Overigens, subtiel maar volgens mij toch van invloed: op de derde foto staat het hertje net iets meer de foto in waardoor ook de kijkrichting iets meer ruimte heeft.

 BBasje schreef op maandag 14 september 2009 om 23:41  | reageer

Ik denk inderdaad dat Frank het punt helemaal te pakken heeft... Neem zijn verhaal samen met de blik van het dier die toch een beetje verschrikt buiten beeld kijkt en denk daar een mogelijk gevaar bij dan heb je toch ineens niet echt een lege ruimte in de rest van de derde foto maar een heel belangrijk deel namelijk de vlucht route.

Zelf ben ik nog niet zo lang bezig met fotografie en ben ik al een tijdje met dit onderwerp aan het stoeien vind het daarom ook leuk dat hier weer terug te zien. De regels kennen is belangrijk, of je je er aan moet houden is een ander. Maar je kunt ook creatief zijn in het toepassen, zoals je eigenlijk doet door niet de kijklijn maar de vluchtlijn in de foto te laten zien.

Leuk artikel! En inderdaad kan ik mij er soms ook aan storen als een foto niet volgens de regels gemaakt is en dat juist wel een toevoeging zou kunnen zijn.

@BBasje & @Johannes Klapwijk: dank, was precies mijn bedoeling.

Mijn kennis komt uit het boek 'Films maken' van Roemer Lievaart. Filmen is hoewel op een aantal punten vergelijkbaar met fotografie (belichting, basiscompositie, focus & scherptediepte) toch ook essentieel verschillend van fotografie. Beweging, interactie, verhaal, geluid, scenario, muziek, montage... erg bewerkelijk allemaal. Ik ben niet veel verder dan het stadium vakantiefilmpjes overigens... Maar wel leuk om te lezen!

Erg leuk vond ik enkele paragrafen over de geschiedenis van het filmmaken: was dit in eerste instantie eigenlijk niet meer dan kiekjes achter elkaar (bewegende fotografie dus eigenlijk), later werden er de titelkaarten tussen gevoegd: voor de stomme film de enige mogelijkheid om dialoog toe te voegen. Geniaal was de filmer die op enig moment een scene had van een vrouw die een muis ziet, van plan was om een titelkaart "Eek! A mouse!" tussen te voegen, maar in plaats daarvan bedacht : "waarom zet ik daar niet een woest kijkende muis tussen?" Waarna de vrouw in kwestie rustig flauw kon vallen. Bedrieglijk simpel, maar bedenk dat maar eens als dat nog niet bestaat!

Tot slot nog een wijze les van Lievaart met betrekking tot regels (in dit boek vooral de regels over de dramatische as): ze zijn er niet voor niets, zorg dat je ze kent en goed kent. Pas dan kun je ze eventueel ook weer loslaten maar dat is dan een bewuste creatieve keuze.