Hoe bepaal je de prijs voor je fotografie

 Henny schreef op zaterdag 24 april 2010 om 17:46  | reageer

Erg interessant onderwerp natuurlijk en het artikel zet aan tot nadenken. De voorbeelden die genoemd worden zijn natuurlijk vrij radicaal en ik denk niet dat er veel mensen zijn die het zo in de praktijk aan pakken.

De meeste professionele fotografen die ik gezien heb, hebben daarnaast bijvoorbeeld nog een partime baan zeker om te beginnen. Anderen proberen via andere dingen zoals prints, boeken bij te verdienen. En als je die stap maakt is het in het begin altijd moeizaam, net zoals dat je met ene bedrijf in het begin amper winst maakt. Een ander punt is dat je wel kunt gaan rekenen wat je nodig hebt aan geld. Maar veel belangrijker is de vraag van welke waarde heeft je werk voor de klant? Iets wat vaak aan freelancers word gevraagd. Ik studeer nu nog bedrijfskunde maar wil daarna toch gaan kijken om fotograaf te worden(doe nu af en toe freelance). Voor mij blijft het elke dag de vraag of ik die stap zou wagen, zeker als ik dan ook nog een WO-diploma op zak hebt. Maar ik zou dat lagere inkomen best voor lief willen nemen als ik met mijn passie geld kon verdienen. En je kunt(als je zo jong ben als ik) altijd proberen Er is trouwens ook een uitkering voor kunstenaars, die je in het begin ook wel kan helpen

 EdC schreef op zaterdag 24 april 2010 om 21:43  | reageer

Het is niet zo'n simpel vraagstuk. Als je eenmaal opdrachtgevers hebt die een prijs betalen, is het lastig om het tarief te verhogen. In het begin met een lager inkomen genoegen nemen, zoals Henny opmerkt, zal geen startende ondernemer afwijzen, maar begin niet met een te laag uur- of dagtarief.

Het budget van 5000 euro voor apparatuur is karig. Het is net de kostprijs van een body en objectief, maar vervanging software, randapparatuur en van de auto en een reserve voor de oude dag zitten er waarschijnlijk niet in.

Niet meegenomen is verder dat de prijs die je kunt vragen in feite door de markt wordt bepaald. Het is al gauw: voor jou een ander.

Het rekenvoorbeeld biedt wel een mooi uitzicht op verbetering. Als je uitgaat van drie bruidsreportages per maand, dan heb je daar ruim twee weken werk aan (acquisitie, fotografie en post-processing) Dan moet je er nog zeker ééntje per maand bij zien te krijgen om de slappe maanden door te kunnen komen en nog ééntje om vet op de botten te kunnen kweken.

Overigens, de loodgieter zat ruim een jaar geleden bij ons al op ruim 39 euro per uur.

 EdC schreef op zaterdag 24 april 2010 om 22:43  | reageer

@rbrt. Het zijn inderdaad richtprijzen. Maar je moet je er niet op blindstaren. De marktprijzen kunnen lager liggen en ze liggen lager in sectoren waar veel aanbieders zijn. En je kunt je er niet op beroepen. Er staat niet voor niets een opmerking in over de NMa.

@Elja. De prijzen zijn afhankelijk van de markt waarin je jezelf begeeft. De meeste bezoekers kijken vooral naar bruidsreportages (tenminste, dat is mijn indruk), maar er zijn meer takken van sport. Als ik zo links en rechts op websites kijk, dan kost een bruidsreportage 750-1000 euro. Dan is dat de marktprijs en als je dan 1250 euro wilt vragen, dan moet je een prospect van jouw meerwaarde kunnen overtuigen.

 tonv schreef op zondag 25 april 2010 om 01:02  | reageer

Dit artikel is een prima initiatief en een broodnodig onderwerp om eens aan te snijden. Het lijkt me voor zelfstandigen momenteel geen sinecure om een goede boterham te verdienen met fotografie. Het marktmechanisme is en blijft een bepalende factor voor hetgeen je kan berekenen voor een opdracht.

Het rekenmodel in dit artikel is een academisch uitgangspunt dat in de praktijk niet altijd gerealiseerd kan worden. Zoals Henny aangeeft denk ik dat veel fotografen een bijbaan hebben om zeker te zijn van een basisinkomen. Zeker in een startfase kan dat een springplank zijn naar self employment.

Fotografie is een relatief kapitaalsintensieve tak van sport. Zeker wanneer je opdrachtgevers een hoge kwaliteit wilt bieden dien je een optima forma equipment te hebben. Dan is 5000 euro voor apparatuur een heel karig bedrag. Mijn gevoel zegt dat je daar minimaal 10 tot 15.000 moet schrijven.

@EdC
Heldere en nuttige informatie! Ik ben het met je eens dat je gedisciplineerd moet zijn om middelen te reserveren voor investeringen, verzekeringen en belastingen. Beginnende ondernemers maken vaak de fout alles als verdiensten te zien waardoor problemen ontstaan als de eerste aanslag binnenkomt.

Arno heeft helemaal gelijk,

1 van de grote problemen tegenwoordig is dat beeld veel te goedkoop beschikbaar is. Dit heeft diverse oorzaken , maar van groot belang is dat bv. De NVF richtprijzen officieel verboden zijn door de EU.
Hierdoor hebben fotografen geen idee meer wat zij daadwerkelijk moeten omzetten om een vergelijkbaar salaris te kunnen verdienen als een fotograaf in vaste dienst.Hierdoor dalen de prijzen en de hobbyisten doen zijn nog goedkoper.
Ik zie regelmatig Amateurs op de voetbal velden die hun foto's slijten voor 10 euro, maar als je er echt van moet leven kan je hiervoor nog niet op de fiets springen, laat staan je app. afschrijven.
Er wordt veel te makkelijk gedacht, van uit het bijverdienste model.
Ik werk al 25 jaar als zelfstandige, heb verschillende grote prijzen gewonnen, maar denk er steeds vaker over om wat anders te gaan doen, omdat er te weinig geld binnenkomt, en met mij zijn er al bekend fotografen gestopt of zoeken wat anders.
Het is een fantastisch vak, maar makkelijk is anders.
groet
Ruis

 Henny schreef op zondag 25 april 2010 om 13:06  | reageer

@EdC Ik denk dat dat voornamelijk hobbyisten zijn die klagen over de software, want voor die mensen is het ook duur. En hoe ervaar jij dat dan dat klanten meer pixels eisen? Over wat voor soort klanten hebben we het dan? Als je voor grote formaten moet printen begrijp ik dat wel... Maar er zijn natuurlijk ook nog veel meer voordelen in de hogere segment camera's.

@Arno Vraagje voor jou, ik zie dat je vrij veel uitgeeft aan marketing. Aan welke dingen geef je dan precies zoveel uit? Ik heb altijd het idee dat netwerken effectiever is in deze markt dan open reclame. Maar marketing hoeft niet alleen reclame te betekenen natuurlijk dus ben daar wel benieuwd naar.

 Henny schreef op zondag 25 april 2010 om 13:37  | reageer

Daar ben ik het ook volledig met je eens rbrt. Juist omdat er al zo enorm veel fotografen zijn moet je je kunnen onderscheiden met een eigen stijl. Je ziet inderdaad dat juist die mensen het meeste succes hebben. Iemand die je daar nog aan het rijtje kan toevoegen is Hans Peter. Het stoppen van negatieven in een dia-bad en andersom, vuur voor zijn filters houden en zijn negatieven strijken zijn maar wat creatieve voorbeelden waar je hem normaal voor gek zou verklaren.

Aan de andere kant bedoelt EdC denk ik dat je ook professionaliteit moet kunnen afleveren. Maar daar zit misschien ook het onderscheid tussen de vakfotograaf die vooral technisch en naar de klant werkt en de creatieve/autonome fotograaf die een eigen stijl ontwikkelt en juist daarom geliefd kan worden. Ik ben persoonlijk meer van het laatste haha.

 Margo schreef op zondag 25 april 2010 om 13:59  | reageer

Een van de redenen dat ik nooit beroepsmatig met fotografie aan de gang ben gegaan. Het is mijn passie, een levensbehoefte, en het getob over prijsbepaling e.d. zou dat helemaal doden. Daarnaast nog het feit dat je pas echt kunt genieten van je fotografie en er zakelijk beter van worden als je je foto's achteraf kunt verkopen en niet in opdracht hoeft te werken. Van drie bruidreportages in de maand, zelfs in een kwartaal, zou ik ernstig depressief worden!

 tonv schreef op maandag 26 april 2010 om 07:21  | reageer

@rbtr
De gear is natuurlijk niet bepalend voor de output. Zoals elders in het blog 'mobiele fotografie' wordt verwoord kan het loslaten van technische fixatie bevrijdend zijn en zeker verrassende resultaten opleveren. Op de kunstacademie werkten wij bewust met eenvoudige camera's om ons creatief te ontwikkelen.

Natuurlijk zijn er mensen groot geworden met deze insteek maar grosso modo dicteert de megapixel driven markt technisch hoogstaand werk zoals Arno dat onderstreept. Wanneer je op de set met een LOMO aan de slag gaat zal de doorsnee klant raar opkijken. Die verwachten dikke body's met witte lenzen.

Het hang natuurlijk sterk vanaf op welke markt je je richt als beginnend fotograaf. Het is een enorm verschil wanneer je je op art photography richt of je voor een blad over motorsport gaat werken. In het laatste geval ben je waarschijnlijk beter af met een Canon 1D + EF 300 f/2.8L dan met een LOMO.

@henny
Een eigen onderscheidende stijl markeert je in de markt en trekt opdrachten aan. Maar zoals je zelf aangeeft is het de vraag in welk domijn je jezelf wilt onderscheiden. Als vakfotograaf heb je je te conformeren aan bepaalde verwachtingen van je opdrachtgevers die vaak technisch zijn gericht.

Als je niets met die kaders te maken hebt kun je helemaal je eigen weg volgen niet gehinderd door klanten met een eisenpakket. Maar dan komen we weer terug op de vraag of je ervan kunt leven. Het rekenmodel van Elje geeft een beetje aan hoe moeilijk ondernemerschap is. Ik weet dat als geen ander.

  Michael schreef op woensdag 28 april 2010 om 22:28  | reageer

Wat een onderwerp! Dit leeft behoorlijk zo te zien.
Wel goed om het zo te berekenen.

De klant bepaald natuurlijk uiteindelijk de prijs. En zoals gezegd zal het geleverde kwaliteit (referenties) hier een belangrijke factor voor zijn.